Doğumum bile bir kökünden kopma idi.Köklerimi hiç aramadım.İçerisinde severek yaşayabileceğim arka dünyalardan köpma köklerim olabilirdi.Annem ve babam gibi,tüm kentler,ülkeler,günler,geceler,her gökyüzü de yabancı kaldı bana.İnsanlara daha fazla yaklaştıkça bu saydıklarımdan daha fazla uzaklaşıyorum.Gökyüzünden,onun ışıklarından,gün batımlarından,karanlıklardan ve bulutlardan,kendi çıktığım karanlığa ulaşıncaya kadar onlardan uzaklaşacağım.