Bizim kuşağımızın kadınları, belki de herbirinin tek tek hanımefendi olmasından dolayı "hanımefendi" gibi giyinirlerdi; evet, kadınca ama "hanımca" da. Erkekler; erkeklerin hepsi beyefendi. Kruvaze veya spor, dökümlü ceketler, ağırbaşlı pardesü ve paltolar; göbekten kemerli ve hafif plili pantolonlar. Saçlar geriye doğru itinayla taranmış, ense ve kulak nâhiyesi açık. Kâkül, ancak çok yakışanlar için hercai bir istisnâ. Ceketlerin hepsinde bilâistisna yaka cebinde titizlikle katlanıp yerleştirilmiş birer beyaz mendil. Kravatlar, "bana bakın, ne kadar tuhaf olduğumu görün" çığlığıyla edepsiz bir gösteri gayreti içinde değil; genellikle düz desenli, zevkli ve ağırbaşlı renkler hâkim. Hepsi de giyim-kuşamın aslında insanı çerçevelediğini gösteren bir zevkin nümûneleri. Bugünün hâkim modası, insanları elbise taşıyan birer manken olmaya zorladığı ve insandan ziyade onun çerçevesine, yani giyim-kuşama dikkati yönelttiği için zevksiz ve zalim! Argo yok; argo, "alt dil"; kanundan kaçanların dili. İnsanlar birbirlerine nezâket ve karşılıklı saygı telkin edecek güzel kelimelerle konuşuyorlar. "Hayırlı sabahlar.. hürmetlerimi söyleyiniz... hanımefendi nasıllar... müşerref oldum efendim.." gibi kalıplar, söze başlangıcın asgari kelimeleri. Sahici zamanlardı onlar. Eşya, teknoloji ve insan müsellesinin en tabii karar noktasında âhenk bulduğu ama mutlaka insanın eşya ve teknoloji üzerinde hükümran ve nihaî belirleyici olduğu zamanlar. Küçük bakkal dükkânlarını, sanki sihir gösterir gibi kaşla göz arasında işini hünerle gören tamirci esnafını, taş kaplı kaldırımsız sokak döşemelerini, tahta ve sabun kokusunu, kalaylı çorba ve hoşaf taslarını, kapaklı yemek sahanlarını, iple çalışan çıngıraklı kapı zillerini, ebonit gövdeli eski siyah telefonları, kanaviçe yastık örtülerini, sevgi ve emek mahsulü dantellerle süslenmiş, kardan ak "beyazişi" pencere perdelerini, adam gibi selâm alıp vermeyi özlüyoruz. Ve galiba nostalji böyle bir şey; evdeki hesap çarşıya uymadı pek; ne yapalım; nostalji ise nostalji, gericilikse gericilik ama çeşm-i insaf ile siz söyleyiniz: Haksız mıyız? -Tanıtım Yazısı’ndan-

Yazar:

Ahmet Turan Alkan

Tahmini Okuma Süresi: 11 sa. 20 dk.Sayfa Sayısı: 400Basım Tarihi: Ocak 2002Yayınevi: Ötüken Yayınları

ISBN: 9789754373943Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Türler:

Deneme-İnceleme,

Edebiyat

#2.978 Deneme-İnceleme türünde

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Reklam

Kitap İstatistikleri

445gösterim

Kitabın okur profili

Kadın% 10.0

Erkek% 90.0

0-12 Yaş

13-17 Yaş

18-24 Yaş

25-34 Yaş

35-44 Yaş

45-54 Yaş

55-64 Yaş

65+ Yaş

Yazar Hakkında

Ahmet Turan AlkanYazar · 21 kitap

Ahmet Turan Alkan, 1954 yılında Sivasta doğdu; İlk, orta ve lise eğitimi bu şehirde tamamladıktan sonra 1972 yılında A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesine girdi; bu fakültenin Siyaset ve İdare bölümünden 1977 yılında mezun oldu. İlk köşe yazısını 1974 yılında, Sivasta çıkan mahalli Anadolu gazetesinde yayınladı. Sivas Ülkü Ocakları Derneği tarafından dört sayı yayınlanan Pusat isimli bülten-dergiye emeği geçti; 1976-77 tarihleri arasında Fedai adlı haftalık dergiyi yönetti ve yayınladı.O yıllarda öğrenci olaylarının yoğunluğu sebebiyle fakülteye devamda zorluklarla karşılaşınca Sivasta yeniden yayınlanmaya başlayan Hadiselerle Hakikat gazetesinin yazı işleri müdürü olarak çalışmaya başladı; bu gazetede, sadece yazı işlerinde değil, bir gazetenin ve matbaanın gerektirdiği hemen her işte bilfiil tecrübe edindi. 1978 Yılında Ankarada yayınlanan Hasret ve Genç Arkadaş dergilerine kısa süre katkıda bulundu. Mezun olduktan sonra Sivasa dönen yazar, Hakikat gazetesinde kadrolu fikir işçisi olarak iki yıl kadar çalıştıktan sonra 1980de askerlik hizmeti için Tatvana gitti. 1982 başında askerliğini tamamlayarak Sivasta bir muhasebe bürosunda üç yıl çalıştıktan sonra 1985 yılında Cumhuriyet Üniversitesine göreve başladı. Yüksek Lisans ve Doktorasının tamamlayarak İİBF Kamu Yönetimi bölümünee öğretim üyesi atandı. 1989 Yılında düzenli olarak başladığı yazarlık hayatı süresince muhtelif gazete ve dergilerde denemeleri yayınlandı; 19 basılı eseri bulunan yazar, halen Zaman Gazetesinde ve Aksiyon dergisinde yazı hayatına devam ediyor. 2008 yılında Cumhuriyet Üniversitesinden emekli olarak akademik kariyerini noktalayan Ahmet Turan Alkan, aynı yıl İstanbul Üsküdar semtine taşındı.