Kan Kitapları 1
Clive BarkerKan Kitapları 1 Gönderileri
Kan Kitapları 1 kitaplarını, Kan Kitapları 1 sözleri ve alıntılarını, Kan Kitapları 1 yazarlarını, Kan Kitapları 1 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu kitap güzeldi ama...
Bir yere kadar öyleydi. Kesinlikle klasik bir 
Clive Barker kitabıydı. Rahatsız edici, kanın gövdeyi götürdüğü vahşet sahneleri, fantastik doğaüstü olaylar ve aşırı korku aşılanmış cinsellik... Bunlar bir Clive Barker eserinde olması gerekenler olarak bu kitapta hepsi var ama korku beklediğim seviyede değildi. Yalnızca ilk üç öykü bu korku havasındaydı. Kalanlar yeterince korkutmuyordu veya yeterince germiyordu, yalnızca Clive Barker 'ın harika ve etkileyici yazıtlarıydı. Clive Barker 'ı seviyorsanız şans verin derim bu kitaba. Daha önce Clive Barker okumadıysanız bu kitapla ona bir şans verin ve karanlığın karanlığı kovaladığı bu dünyaya adım atın.
Ölülerin de canlılar gibi eğlenmeye ihtiyaçları vardı. Ama ne yazık ki çok ihmal edilen bir pazardılar.
Sayfa 216Kitabı okudu
İnsan birazcık gülemeyecekse dirilmenin ne anlamı vardı ki?
Sayfa 207Kitabı okudu
Doğal süreçlerin ilerlemesine izin vermenin vaktiydi. Eceli gelmiş şeyleri yaşatmaya çalışmanın anlamı yoktu.
Sayfa 181Kitabı okudu
Zihinler, sergilere asılan, önem sırasına göre tek tek numaralanıp sıralanmış, birine "Gözüpek", bir diğerineyse "Kolay Etkilenir" adı verilmiş tablolara benzemezdi. Zihinler karalamalardı. Kategorize edilemez, şaşırtıcı, karmaşık grafitilerdi.
Peki, ya Lacey denen o çocuk? O, suya yazılmıştı.
Sayfa 128Kitabı okudu
Yattering yol açtığı yıkımdan haz almaktaydı. Hareket ettirebildiği her şeyi fıldır fıldır döndürüyordu.
Kızların korkusunu zevkle izliyordu. Yaşlı adamın bu tuhaf baleyi faltaşı gibi gözlerle izlemesine gülüyordu.
Adam keçileri kaçırmak üzereydi herhalde, değil mi?
Canavar tekrar konuştu... Bir zamanlar kültürlü, etkileyici olan bir adamın sesiyle.
"Öbürüyle birlikte geldin değil mi?"
Mahogany'nin cesedine baktı. Durumu hemen kavradığı belliydi.
"Zaten yaşlanmıştı" diyerek sulu gözlerini tekrar Kaufman'a çevirdi.
Gözlerinin kapının ardında gördüklerini, zihni kabul etmeyi reddetti.
Gözleri hâlâ pencereye dikili olduğundan, bastığı kanları fark
etmedi.
Ta ki...
...Ayağı kayana dek. Aşağı baktı. Midesi, kanı beyninden önce gördü sanki. Yediği jambonlu sandviçin kalıntısı gırtlağına kadar yükseliverdi. Kan.
Pis kokulu havayı kesik kesik, derin derin soludu. Başını kaldırıp tekrar
pencereye baktı.
Zihni "Kan" diyordu. Bu sözcüğü aklından çıkarıp atamıyordu.
Bir süre sonra, çocuğun vücudundaki yaralar kabuk bağlayıp izlere
dönüştüğünde, Mary onları okuyacaktı. Ölülerin onun üstüne yazdığı
öyküleri sonsuz bir sevgiyle ve sabırla okuyacaktı.
Artık bitmişti. Yalanlar söylenmiş, oyunlar oynanmıştı.
Kesin olan bir şey var: Halk hâlâ tuhaf ve korkunç hikâyelerden
(hayaletlerden, zaptedilmelerden, korkunç intikamlardan ve iğrenç
canavarlardan) eskisi kadar hoşlanıyor.
