Kaptan Yemeğe Çıktı ve Tayfalar Gemiyi Ele Geçirdi
Charles BukowskiKaptan Yemeğe Çıktı ve Tayfalar Gemiyi Ele Geçirdi Sözleri ve Alıntıları
Kaptan Yemeğe Çıktı ve Tayfalar Gemiyi Ele Geçirdi sözleri ve alıntılarını, Kaptan Yemeğe Çıktı ve Tayfalar Gemiyi Ele Geçirdi kitap alıntılarını, Kaptan Yemeğe Çıktı ve Tayfalar Gemiyi Ele Geçirdi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Tanrı beni yanına almıyor çünkü işini elinden alacağımdan korkuyor.”
Yazmak, ölümü sol cebimden çıkarıp duvara atıp tutmaktır.
Sayfa 12
Ve son Cümle!
Başka yazarlar ne yaparlar? Aynanın karşısına geçip kulak memeleri ile mi oynarlar? Sonra da onları mı yazarlar. Ya da annelerini. Ya da dünyayı mı kurtarırlar? Bu sıkıcı tarzda yazmaktan vazgeçsinler ben onları dünyayı kurtarmış sayacağım. O durgun ve eski salya tarzında yazmaktan vazgeçsinler. Yeter! Yeter! Yeter! Okuyabileceğim bir şeyler yok mu? Var mı? Sanmıyorum. Bulursanız bana haber verin. Hayır vermeyin. Var. Biliyorum: siz yazdınız. Kalsın. Bir keresinde adamın birinden Shakespeare sevmediğimi yazmaya hakkım olmadığını anlatan uzun ve öfke dolu bir mektup almıştım.Gençler bana kanıp Shakespeare okuma zahmetine bile girmeyeceklerdi. Böyle bir konum almaya hakkım yoktu. Sayfalarca bunu söyleyip durmuştu. Cevaplamadım. Ama burda cevaplayacağım.
Siktir git lan. Hem ben Tolstoy'u da sevmem.
BİTTİ
Sayfa 119
“Yaşarken hepimiz farklı tuzaklara yakalanırız. Kimse kaçamaz o tuzaklardan. Bütün hayatını bir tuzakta yaşayanlar bile vardır. Önemli olan tuzağın tuzak olduğunu fark etmektir. Fark edemiyorsan, bitmişsin.”
Sayfa 22Kitabı okudu
ben ölümü sol cebimde taşırım. Bazen cebimden çıkarıp onunla konuşurum: “Selam yavrum, nasılsın? Ne zaman geleceksin beni almaya? Hazırım."
Otobanda giderken radyoyu açtım, şansıma Mozart çıktı. Hayat bazen güzel olabiliyor.
Bunu sevdim
Deli değilim ama aklımın başımda olduğu da söylenemez. Hayır, deliyim belki.
Sayfa 10Kitabı okudu
İyi de, nereye kadar? Gitmesini bilmek lazım... Devam edebilmek için ihtiyacımız var.
Deli değilim ama aklımın başımda olduğu da söylenemez.
Kanımca en tuhaf olan, ölmüş birinin ayakkabılarına bakmaktır. Daha hüzün verici bir şey tasavvur edemiyorum. Kişilikleri ayakkabılarında kalmıştır sanki. Giysilerde, hayır. Ayakkabılar. Ya da şapka. Ya da eldiven. Yeni ölmüş birinin yatağına ayakkabılarını, şapkasını ve eldivenlerini koyup bir süre bakın, delirirsiniz. Yapmayın.
Toplumdaki geri zekâlıların geri zekâlı olduklarını idrak edemeyip onları koruyacak birileri daima vardır. Bunu idrak edememelerinin nedeni kendilerinin de geri zekâlı olmalarıdır. Geri zekâlılar cennetinde yaşıyoruz; bu şekilde yaşayıp birbirlerine bu şekilde davranmalarının nedeni bu. Onların bileceği iş, beni ilgilendirmez. Ama ne var ki onlarla yaşamak zorundayım.
EpubKitabı okudu
Bazen hepimiz bir filme hapsolmuşuz hissine kapılıyorum. Repliklerimizi biliyoruz, nereye doğru yürüyeceğimizi biliyoruz, nasıl oynayacağımızı biliyoruz, sadece kamera yok. Yine de çıkamıyoruz filmin içinden. Ve film kötü.
Toplumdaki geri zekâlıların geri zekâlı olduklarını idrak edemeyip onları koruyacak birileri daima vardır. Bunu idrak edememelerinin nedeni kendilerinin de geri zekâlı olmalarıdır. Geri zekâlılar cennetinde yaşıyoruz; bu şekilde yaşayıp birbirlerine bu şekilde davranmalarının nedeni bu. Onların bileceği iş, beni ilgilendirmez. Ama ne var ki onlarla yaşamak zorundayım.
Kafadan vurulmuş ve gömülmüş bir gün daha.