"Hepimizin hayatından bazı hayaller yürüyüp geçti, hayatımızda kalabilirlerdi,onlara izin vermedik, söylenmesi gerekenleri söylemedik onlara, "kal" demedik, "gel" demedik, "geliyorum" demedik.
Konuşmamız gereken yerlerde sustuk."
...
Ben sevdim Ahmet Altan'ı. Dili bana hep samimi geldi... Çoğu usta edebiyatçılara taş çıkartacak kadar mahir bence. Az sözle çok şeyi anlatıp çok şey hissettirecek kadar da hâkim diline ama bence onun en önemli özelliği kimselere söyleyemediğimiz içimizde saklı duran ve dışarı çıkmak için çırpınan duygu ve düşünceleri bizim adımıza söylemiş olması. Evet bunlar benim de duygularım, benim de düşüncelerim, evet bunları ben de söylemek, sormak istiyorum diye onunla beraber tempo tutuyorsunuz ve sizin beynimizden, aklınızdan gönlünüzden tutarak, sakladığınız, demediğiniz, diyemediğiniz şeyleri sizin adınıza söylüyor. Her fikrine, her sözüne, tabii ki katılmıyorum ama her fikrini, her sözünü söyleme özgürlüğünü destekliyorum sonuna kadar.
Açıkçası Ahmet Altan'ın romanlarını sevmedim, o romanlarda kendimi bulamadım ve sanki Ahmet Altan keşke o romanları yazmayıp onun yerine bir tane daha deneme yazsaydı çok daha muhteşem olurdu diyorum ve bence deneme türünde gerçekten usta. Zannedersem deneme türünde okumadığım bir son kitabı kaldı. En kısa zamanda onu da okumak için can atıyorum...
