Odesa’da kolera salgını başladığı zaman genç yüzbaşı Boris Kramov’la metresi Marya kentten bir an önce ayrılmaya karar verirler. Mutlu olmaktan çok, hayal kırıcı olan bu gezilerini yarıda kesmek zorunda kalmış olmaktan hiçbiri en küçük bir üzüntü bile duymaz. Çünkü bu kısa buluşmalarının sonu olmadığını ikisi de bilmektedir.
Bindikleri tren Moskova yolunda ilerlerken karantina altına alınır. Bir sağlık ekibi katarı ormanın ortasında durdurur. Böylece acaip bir serüven başlamış olur. Dış dünyadan ilişkileri tamamen kesilen yolcular kompartımandan kompartımana giderek birbirleriyle tanışırlar. İtiraflar, endişeler, üzüntüler, ihanetler acaip bir şölen havası içinde birbirini kovalar. İçkinin etkisiyle herkes sarhoşlara özgü aşırı bir umutsuzlukla kendi hayat hikayesini, sevinç ve üzüntülerini dile getirir. Bu insan panayırı içinde gizli, merak uyandıran bir kişi olan Ivan Ivanoviç sık sık sahnede boy gösterir ve karşılıklı olarak yapılan iftiralardan oluşan bu acaip dünyayı yönetiyormuş gibi görünür. Bu arada Boris Orta Çağ’da yaşamış olan ilk Kramovlar’dan başlayarak bir hastanede ölen babasına kadar hiç durmadan kendi öz geçmişini hatırlar. Böylece anılarında bütün Rusya canlanır. Okuyucu bu sayede eski Rusya’yı, iç savaşların yakıp yıktığı Rusya’yı, kıyımın ve korkunç haksızlıklarla sonsuz bir umutsuzluğun kol gezdiği Stalin Rusya’sını, bütün canlılığıyla görmek fırsatını bulur. Bu sonsuz acının bir tek ilacı vardır. O da aşk, sevgi ve inançtır.
Yazarın her yönden Yedi-Gün romanı kadar güçlü olan bu romanı eşsiz ve güçlü olan bir sanatçının eseridir. Rejimin lanetine uğrayan, acı çeken, buna rağmen umudunu yitirmeyen insanların bir araya geldikleri bu tren bir toplumun bir çeşit sentezi olarak karşımıza çıkar. Yirminci yüzyıl Sovyetler Rusya’sının büyük yazarları Pasternak, Bulgakov ve Soljenitsyn’e kadar yetenekli bir sanatçı olan Vladimir Maximov gelecekten haber veren bir kahin gibi şiir ve tutku dolu bir dünyayı gözlerinizin önüne sergiler. Bu dünyayı görmeden de günümüzün Rusya’sını anlayabilmek imkansızdır.
