En Eski Kardinal Napellus Sözleri ve Alıntıları
En Eski Kardinal Napellus sözleri ve alıntılarını, en eski Kardinal Napellus kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bakın, dünyada ne gerçekleştirirsek gerçekleştirelim, bunlar hep yeni bir bekleyişe, yeni bir umuda yol acar: bütün evren doğamamış bir şimdiki zamanın cesedinin saçtıgı pis kokuyla dolu. Bir doktorun bir memurun bekleme odasında kapıldığımız o sinir bozucu zayıflığı hissetmeyen var mıdır? Bizim hayat dediğimiz şey, ölümün bekleme odasıdır.
Biz zamandan yapılma ürünleriz, maddeden oluşmuşa benzeyen ama akıp giden zamandan başka bir şey olmayan bedenleriz.
Gençliğimizden beri ölümcül hastalar gibiyiz, ölüm döşeğinde yalan ve parmaklarını huzursuzca yorganın üzerinde gezdirip neye tutunacaklarını bilemeyip sonunda şunu kavrayanlar gibiyiz: Ölüm odada duruyor, ellerimizi kavuşturmuşuz ya da yumruklarımızı sıkmışız, onun için ne fark eder?
İnsanların neden bu kadar çabuk öldüklerini ve neden atalarımız gibi 1000 yıl yaşamadıklarını söyleyeyim mi size? İnsanlar bir ağaçla süren yeşil filizler gibi - ağacın köküne ait olduklarını unuttukları için ilk sonbaharda solup giderler.
şeytanın da en büyük alçaklığı sanki yokmuş gibi davranmasıdır.
görebilen ve yorumlayan biri, lambanın önünde kimin durduğunu, duvara vuran biçimsiz gölgeden bile anlar,”
şeylerin insanlarla konuşması gerektiğini ne çok okudum.
Daha da az gelişmiş oldukları altın çağlarda insanlar yalnızca ‘düşünebildikleri’ şeye inanıyorlardı, daha sonra yalnızca tıkınabildikleri şeye inandıkları dönem başladı - ama artık mükemmelliğin doruğuna çıkmış bulunuyorlar, yani ancak satabildikleri şeylerin gerçek olduğunu düşünüyorlar.
Henüz küçük bir çocukken bu kitabeyi okuduğumda, “vivo”nun “yaşıyorum” anlamına geldiğini söylemişlerdi; bu sözcük, ölü sanki toprağın altından bana seslenmiş gibi ruhuma işledi. Vivo: Yaşıyorum. Bir mezar taşı için garip bir kitabe doğrusu!