Birkaç ay önce kitapçıda rastgeldiğim, kahve içerken okuduğum bir kitaptı. Aslında o gün oraya ders çalışmaya gitmiştim ve finallerime de epey az bir zaman kalmıştı ama kitaplardan, özellikle de ilgimi çeken kitaplardan uzak duramıyorum.
O gün sadece 40-50 sayfa okudum, "Mutlaka daha sonra gelip okuyacağım." veya "Sonra satın alıp okurum." diyip bıraktım. Birkaç hafta önce de kargom ulaştı, bugün okumaya başladım ve 3 saat içerisinde bitti.
Hızlı ilerleyen bir kitap, birinci tekil ile yazılmış kitapları okumak benim için daha kolay. O kataktermiş gibi, olayları ben yaşıyormuşum gibi düşünmemi kolaylaştırıyor; bu da hoşuma gidiyor.
Okumaya başladığımda olacağını düşündüğüm kitaba dönüşmedi kesinlikle. Ana karakterimiz Furukura Keiko, biraz garip birisi. Hayatı boyunca anormal olarak görülmüş, dışlanmış, kısmen de kendisini toplumdan soyutlamış. "Normal" sayılabilmek için de taklit becerisi geliştirmiş. Okurken bir insanı değil de robotu okuyormuş gibi hissettim. Düşünceleri çok farklı bir bakış açısıyla işliyor, beyni oldukça oldukça farklı çalışıyor, duyguları hissetmiyor ve mimikleri de sahte.
Okumaya başladığımda Furukura'nın "normalleşeceği" bir hikâye okuyacağımı zannediyordum, robottan insana dönüşünü ama hayır, öyle olmadı. İyi ki de olmadı. Herkes normal olmak zorunda değil, Furukura da anormal değil zaten.
Radikal feminizm üzerine düşünen ve bunu destekleyen biri olarak Şiraha çok sinirimi bozdu, onu görmezden gelmeye çalışın okurken. İyi okumalar.
