Katibin Kitabı
Mustafa OkumuşKatibin Kitabı Sözleri ve Alıntıları
Katibin Kitabı sözleri ve alıntılarını, Katibin Kitabı kitap alıntılarını, Katibin Kitabı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Akıp giden zamana yetişmeye çalışırken olanca hızıyla bir şeylerin noksanlığını seçemez insan. Gece yastığa başını koyduğunda düşünür, bir koku duyar da akın eder geçmişe birden. Ya da bir ateş böceği görür yaz akşamlarından birinde sahilde, aklına çocukluğu gelir. Bir türküde geçmişini duyar, okuduğu romanın bir cümlesinde kendisine rastlar. Parça parça dağılır çünkü insan dünyaya. Her bir parçası bambaşka zamanların elinde bambaşka yerlere saçılır. Saçılır da kısacık ömründe o parçaları ne kadar çabalarsa çabalasın toplayamaz.
Sayfa 57 - Sıfır yayınlarıKitabı okudu
Varılacak yer aynı olsa da yürünen yol her zaman farklıdır.
Hayır gereği düşünülmedi. İnsanlar hiçbir zaman ne gereğini ne de gerekeni düşündü. İnsan yalnızca kendini düşündü hep.
Hayat, insanın isteyip de yaşayamadıklarının bir özetiydi aslında.
Yıllar sonra dönüp beraber bakıldığında mutlu edecek bir fotoğrafın, yaşanmışlıkların ardından rengini yavaş yavaş kaybetmesi ne garipti.
"Mutluluk, anlık ve tekrarı zor bir keyifti."
İnsan çoğunlukla farkına varmasa da sırtına yüklediği yüklerle, yalnız ve yalnızca son nefesine ulaşmaya çalışan bir gezgindir.
Sayfa 49 - Sıfır Yayınları, 1.BaskıKitabı okudu
Her doğan bir şekilde büyür, öyle böyle herkes bir işin ucundan tutardı. Kimi hayaller kurar kimi hayallerini yapardı. Kimi aldatır kimi aldanırdı. Kimi susar kimi konuşurdu.
Kimi Habil'e özenir kimi Kabil'i tutardı. Bazısı ardında ismini bırakır bazısının esamesi bile okunmazdı. Dünya bir çeşit, insan bin çeşitti.
Oysa herkesin yaşayacağı bir ömrü vardı ama farkında olanı azdı..
"Mutluluk, anlık ve tekrarı zor bir keyifti."
İnsan mutlu olduğunda zaman hızla akar. Mutluluğu yakalamak belki de bu yüzden zordur. Dizginlenemez bir yaban atının sırtında,en yükseklere çıkan bir kartalın kanatlarındadır mutluluk.
Dünya böyleydi. Kimileri düştüğü kuyuda acı içinde çaresiz debelenirken, kimileri yukarıdan onları izler, hiç umursamadan gülmeyi becerirdi.
Sayfa 25 - Sıfır YayınlarıKitabı okudu
"Anne, bir çocuğun dünyadaki cennetiydi."
Ne gariptir ki kitaplar insanlardan daha güzel yaşlanıyorlar.
Kimsesi olmayan insanlara tek kucak açan topraktır ama insanlar kimsesizlerin ölülerini bile görmeye katlanmaz.
"Kimsesizler mezarlığı.."
"..çünkü gözler insanın kuyusudur. Gözler insanın sakladığı ne varsa açık eder."
Sayfa 124 - Sıfır yayınlarıKitabı okudu
Birine bağlanmak korkutucu geliyordu. İnsanların evlenmelerini çok saçma buluyordu. İsteyerek pranga takmanın mantığını anlayamıyordu. Kendini birine adamak, kendinden vazgeçmek, içinden gelenleri göz ardı etmek demekti evlilik.
Sayfa 29 - Sıfır YayınlarıKitabı okudu