“Bana neden hep saçma isimlerle sesleniyorsun? Adımı neredeyse hiç kullanmıyorsun.”
“Kendimi tekrarlayıp usandırıcı olmamak için, ama adını düşününce gönül telim titriyor.”
Kuralları bir süreliğine rafa kaldırırsam yara izleri alacağımı biliyordum ama bunlar, halihazırda taşıdığım başarısızlık yaralarından daha mı kötü olacaktı? Yalnızca yaşamak bile yaralı olmak demektir.
Madem insan kendi küçük suçlarını hoş görebiliyordu, o zaman tek bir hızlı, haşin, cesur suçu neden hoş görmesin? Yavaş ama istikrarlı bir baskı ile işlenen bir cinayet, hızlı ve merhametli bir bıçak darbesinden daha mı az ölümcüldür?