Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Kıran Resimleri
İnci AralKıran Resimleri Yorumları ve İncelemeleri
Kıran Resimleri yorumları ve incelemelerini, Kıran Resimleri kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Kıran Resimleri puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.İnci Aral'dan her zamanki gibi insanın yüreğini yakıp kavuran, adeta küle döndüren bir eserdi...
Edebiyatımızda bu tür konuları cesaretle ele alabilmiş çok az kişiden biri olmasının yanısıra her kitabında işlediği her temayla/temalarla ve karakterlerle de kendine has çok ayrı bir yeri olan çok kıymetli kadın yazarlarımızda listenin başını çekmektedir.
Daha önce "Ölü Erkek Kuşlar"ı okuduğumda tarif edemeyeceğim kadar çok etkilenmiştim ve kendimi zaman zaman "Tutunamayanlar"ı okurken hissettiğim duygularla iç içe bulmuştum.
Burada biraz daha olay eksenli şeyler okuduğumuz için yukarıda ismini zikrettiğim iki kitaba oranla daha heyecanlıydı.
Farklı farklı kişilerin(tanıkların, sanıkların,mağdurların, gözlemcilerin) aynı olay gününe dair benzer anlatımlarını okuyoruz. Kimi kadın kimi erkek kimi yaşlı kimi genç kimi mağdur kimi katil.
Kahramanmaraş'da tarihimizin en utanç verici olaylarından birini yaşamışlar ve o günü anlatıyorlar. Modernist bir anlayış ile yazıldığı için çok adrenalin dolu ifadelere rastlamayacağınızı biliyorsanız mutlaka okumalısınız. Olaydan çok duygulara ve sorulara yönelik bir eser olmuş.
Aynı sofralarda oturanların, aynı ortamda eğlenip ağlayanların, aynı mahallede büyüyenlerin nasıl olup da Alevi komşularını imamların ve siyasetçilerin kışkırtmaları neticesinde katlettiklerini büyük bir dehşetle okuyacaksınız. Tarihte her olay ve durumda olduğu gibi burada da dincilik ve yobazlık söz konusu.
Zaten bir yerde katliam yahut haksızlık varsa orada dinciliğin olmaması çok düşük bir ihtimaldir
112 syf.
·
Puan vermedi
Boğazım dugumlenerek okudum kitabı. Anlamaya çalıstım anlayamadım.Bu vahşet neden niçin? Nasıl bir kin!neden ? Tarihimizin yuz karalarından biri sadece maras KATLIAMI. İyi ki İnci ARAL var. Kitabı okumadım gerçek anlamda yasadım.
19-26 Aralık 1978 Maraş katliamından bir yıl sonra oraya giden İnci Aral, mağdurların anlattıklarından yola çıkarak bu eserini kaleme alıyor. Kitapta dokuz farklı insanın yaşadığı dokuz farklı öyküsü yer almakta. Kısa ama insanın içine işleyen bu hikayelerin kahramanlarının ikisi erkek ve yedisi kadın. Saldırıya uğrayan, çocuklarını ve yakınlarını koruyan, direnen ve canını hiçe sayan kadınlar. Ve yine en çok acı ile işkenceyi gören kadınlar ve çocuklar.
Öykülerin dili oldukça sade, gerçek ve siyasi yorumsuz. Zaten yaşananlar o kadar ağır ki hiç bir yorum veya ek betimlemeye gerek yok. Kitapta yer alan hikayelerde gözünüze çarpan bir başka nokta ise insanların bu yaşananlar karşısında kör ve sağırı oynamaları. Ötekileştirmeden katliama evrilen bu tutumun komşu olan insanlar tarafından yapılması. Dili sade, anlattıkları ağır ama maalesef çok gerçek bir kitap.
İnci Aral bu eseriyle 1938 Nevzat Üstün Öykü Ödülü almıştır.
Yaşanılanlara yaşı yetmediği için uzaktan da olsa şahit olamayanlar için acı bir anı defteri gibi, sarsılarak okudum ve çok derin iz bıraktı bende. Maraş Katliamının anlatıldığı bu eseri yazdıracak olaylar keşke yaşanmasaydı hiç ancak yaşandı ve var bu nedenle herkes bunu bilmeli ki bir daha yaşanmasın diye önüne geçilecek önlemleri birileri düşünsün.. Ve o acıları yaşayan insanlara en azından bir saygı duruşunda bulunulsun. Benim okumaya dayanamadığım satırları İnci Aral yazdı, daha da acısı birileri ne yazıkki bunları yaşattı ve daha da acısı bazıları bunu yaşatacak kadar vahşileşti. Sadece acı ve utanç hissettim okurken..
Kitap kısa kısa hikayelerden oluşuyor. Hikayeler kısa belki ama insanın içine işleyip canını yakıyor. Olayların çoğu kadın kahramanların dilinden anlatılmış. Maraş katliamı orada Alevi vatandaşlarımıza yapılan katliam acımasız muameleler anlatılmış. Orda onlar yapılırken insanların sessiz kalması anlatılmış. En çok işkenceyi gören maalesef yine kadınlar ve çocuklar. Anne karnından çıkarılan daha doğmamış bebekler tecavüze uğrayan kadınlar öldürülen çocuklar. Maalesef orda bir insanlık dramı varken herkes kör ve sağırı oynuyor. Kitapta hikayelerde bunların da eleştirisi yapılmış. Bunları birbirine yapanların mahalleli komşu olması daha acı. “Komşusu açken kendi tok yatan bizden değildir” diyen bir Peygamber ümmetinden gelip bunları okuyor olmak insana insanlığını sorgulatıyor. İnci Aral konuşamayanların dili olmuş ve anlatmış. Kalemi akıp gitmiş hikayeler acı dolu ve o acı okuyucuya öyle işleniyor ki okurken kendinizi çoğu yerde gözü yaşlı buluyorsunuz. Yaşananların tekrarlanması dileğiyle bitirdim kitabı.
19-26 Aralık 1978'i özetleyen müthiş bir eser. İnsanlığın nasıl bir gün de öleceğini, insanlığı içselleştirememiş varlıkların nasıl ölüm makinesine dönüşelebileceğini, her gün kapısını çaldığı, yemeğini, sofrasını paylaştığı, güvendiği insanların (!) yaşantıları farklı diye yaşamlarını nasıl yıktığını anlatan kitap.
Kayıplarına bile üzülemeyecek kadar çok şeyi kaybeden insanlar...
Bu kitap hakkında söylenebilecek o kadar çok şey varken söylenecek hiçbir şey yok aslında.
Kaybolup gitmiş olan onca şey bir kitaba, bir kaç söze ne kadar sığdırılabilirse sığdırmaya çalışmış İnci Aral.
Son olarak yazarın sözleriyle bitirmek istiyorum.
"...bütün çocukları ölmüştü. İşte o hâlâ yaşıyordu. Yaşıyor muydu? Kendi gövdesinin herhangi bir nesneden öte ne değeri olabilirdi artık. Gereksiz yere yaşayan bir şey. Şimdi bilmediği bir evde, yabancı bir odada, kendi yokluğunun, yıkıntısının adı konamaz derinliğinde yatıyordu ve belki de onun mezarı da burasıydı." sf. 33