Can Dündar yazılarını beğenerek okuduğum yazarlardandır. Bu kitabında ilk ve son bölümlerinde kendi hayatından, önce oğlundan, sonra babasından bahsetmektedir. Özellikle babasını kaybettikten sonra eklemiş olduğu "Babama Elveda" bölümünü gözlerim dolarak okudum, oldukça etkileyici.
Aradaki denemelerde de günümüzde çocuk olmak, çocukların hayatlarının zorluğu, mahalle, sokak kavramını bilmeden, sokaklarda koşturup, oynayamadan büyüyen çocuklarımızdan, yaşanmış olayların eşliğinde onların büyürken ne gibi zorluklarla karşılaştıklarından bahsetmekte, tabi örneklerin bazıları biraz geride kalmıştır. Yine de severek okunmaktadır.
Benim ilgimi çeken bölümlerden biri de ünlüler ve çocukları bölümüdür. Siyasetçiler, yazarlar, sanatçılar onların babaları ile ilişkileri, dönemler arasındaki baba ve çocuk ilişkileri farklılığı dikkat çekmektedir. Kitapta çok doğru noktalara parmak basılmış. Gazeteci olmasının etkisi de bu denemelerde çok net görülmektedir. Ben beğenerek okudum, tavsiye ederim.
