Koğuş Türkiye Koğuş Dünya
Remzi ÇayırKoğuş Türkiye Koğuş Dünya Sözleri ve Alıntıları
Koğuş Türkiye Koğuş Dünya sözleri ve alıntılarını, Koğuş Türkiye Koğuş Dünya kitap alıntılarını, Koğuş Türkiye Koğuş Dünya en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan işte! Kendini kandırma da büyük beceri sahibi. Kendi uydurduğu yalana kendine hemen inandıran mahluk. Tuhaf tuhaf da, hem yazık, hem insanlık için bu hâl büyük bir kazık...
Nereye ve niçin gidebilirdi? Gayesiz bir insan. Boşlukta asılı kalmış. Hiçbir yana yürüyemez ve "Yeter, bıktım, yeter!" diye isyan edemezdi. Ayakları yere değmez; asılıdır boşluğa. Sallanacak. İdam mahkûmu gibi. Tek farkı nefes alacak... Yavaş yavaş ölecek. Bir anda bütün uzuvları devre dışı kalmayacak. Tek tek fonksiyonlarını yitirecek ve solacak, kuruyacak ve....
Çocuklar oynamayı unutmuş, küçüklüğünü yaşamadan büyük olmayı idrake çalışıyorlardı.
Beşeriyet yine adil Müslüman Türkün elinde mutlu olacak
Sayfa 311
Zaten olmayacak şeyleri hayal etmek en büyük marifetiydi.
İyiliği, merhameti ve şefkati dirhem dirhem kullananlar!
Sayfa 332
Artık masum insanlar ölmesin. Analar ağlamasın. Kandırılmış; Ayının, Sam Amca'nın piyonu durumuna sokulmuş, gençlere el atılsın, girdikleri bataklık kurutulsun, yardım edilsin onlara. Daha fazla, yalanlarla avunmasınlar. Yalan binasının ihtişamına kaptırmasınlar kendilerini. Onları bataklıktan çekip alsınlar.
Sayfa 320
Ey gezinen insanlar! Hür olduklarını sanan zavallılar! Ona buna kulluk edenler! Boyunlarında görünmez iplerle başkalarının kıçlarına bağlamışlar! İnsan olmayı unutmuşlar! Sizler!
Sayfa 332
Gülçin gözüktü. Bu denli karmaşık bir toplumda taze ve saf bir yürek. Riyakârlık bilmeyen bir kişilik... Samimiyet ve bağlılık... "Seviyor! Ben? Ben de seviyorum galiba. Demek galiba, öyle mi? Emin değilsin. Bilmem... Şu var ki, o başka, ayrı ve o pak bir yüreğe sahip... Her an demode olan değerler curcunasının ortasında kendini korumayı becerebilmiş birisi...
Başka bir konu bulalım. Boş ver! Şimdi...
Anladı, kızacaktı. Bam teline basmak iyi neticeler doğurmazdı. Levhalaşmış bütün sözleri okudular. Güçlerini birleştirerek, indiler aşağıya... Maltepe... Ve akşamın karanlığına dek süren mutlu bir beraberlik...
O da uyumak istiyordu. O da bir şeyler duymadan, görmeden yaşamak istiyordu. Ama insandı, aklı vardı, muhayyele gücü vardı. Düşünmeden, görmeden, etmeden, yaşamazdı. Olmazdı...
Sayfa 339
İslam başlara taç, gönüllere ilaç, insanlık İslam'a muhtaç. Öyleyse önce Müslüman milletler kurtulun emperyalizmin kirli ellerinden! İstiklalinize uzanan elleri kırın. Şimdi fiziki bir mücadele yok. Şimdi oyunun rengi değişti. Şekiller yeni. Yollar tuhaf. Köroğlu: Silah çıktı, mertlik bozuldu" diyor. Sende, izmler çıktı, Hak unutuldu, insanlık bedbaht oldu de..."
İnsan zor... İnsanlarla bazen yan yana, bazen karşı karşıya yürüyor. Bir arılık göz göze gelmeler ve ayak şıkırtısını duyduğu insanlar...
Sayfa 311
Yokluk büyük bir öğretici. Yokluk birçok nasihatten daha muteberli. Yokluk, varlığın kıymetini ölçer. Varlıklı olmanın güzelliğini takdir eder. Vara sevgi, saygı yükler.
İnsan kendini kandırmakta büyük bir maharet sahibi.