Pek çok kereler Saşa,Rani ya da Sima’yı, yüzlerinde katıksız bir haz ifadesiyle yemyeşil çimenlerde yuvarlanırken görür ve tam da bir köpeğin yapması gerekeni yaptıklarını düşünürüm. Oysa kendimiz için, bir insanın yapması gerektiği şeyleri yaptığımızı söylemek, hele de kimse bunun ne olduğunu bilmezken, çok daha zor değil midir?