Aşk dans gibiydi. Partnerinle uyum içinde olmak demekti aşk. Her bir hücrenin ne onunla bir olmaktı. Aynı müziği duymak, partnerine güvenerek Kendini ona teslim etmek demekti. Aşk hiç bitmeyen bir danstı işte.
"Ne zaman gökyüzüne baksam aklıma sen geliyorsun." dedi Anma.
Aidan gülümsedi;
"Neden?"
"Çünkü sevgilim sen de gökyüzü gibisin. Bazen masmavisin;sıcacık, güneşe kucak açmış... Bazense kapkarasın;koca koca hortumları yeryüzüne salmış."
"Çok iyi olduğum söylenemez o zaman."
"Neden iyi olmayacakmışsın? Ben gökyüzünü sevdiğim sürece hangi renge büründüğünün önemi yok ki. Masmavi olsa da severim kapkara olsa da. İlla güneş ile birlikte KUSURSUZ olmasına gerek yok. Ben kusursuz olmasa da severim..."