Lacan ve Postfeminizm
Elizabeth WrightEn Beğenilen Lacan ve Postfeminizm Gönderileri
En Beğenilen Lacan ve Postfeminizm kitaplarını, en beğenilen Lacan ve Postfeminizm sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Lacan ve Postfeminizm yazarlarını, en beğenilen Lacan ve Postfeminizm yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Belli bir öznenin, biyoloji sınırlarını aşabilecek nesne seçimiyle hiçbir ilgileri yoktur. Ancak nesne seçimi ne kadar çeşitlenirse çeşitlensin, insanlann uzak bir gelecekteki biyolojisi nasıl olursa olsun, toplum hâlâ bir çeşit ikilik talep edecektir.
“Kastrasyon”a denk düşen bir şey olmak zorundadır; onsuz dile giriş mümkün değildir
Sanat olsun, hayat olsun, her performans gerçeğin bir parçası olmak zorundadır. Peki o zaman, "gerçek" nedir?
Sayfa 44Kitabı okudu
Dildeki her sözcüğün kullanımı, bir kimliğin inşa edilme ve hayata geçirilme çabası içinde, gerçeğin bir parçasını yakalamaya yönelik bir tekrardır.
Gerçek sadece deneyimlenebilir, asla tam olarak kavramsallaştırılamaz; o, sözcükler, kavramlar ve algıların müracaat ettiği şeydir.
Öteki nedir? Lacancı düşüncede Öteki, sosyal antropoloji ya da kültürel incelemeler alanlarının söylemlerindeki Öteki değildir; bir başka kişiyi ya da grubu ifade etmez. Psikanalizde Öteki, kişisel olmayan simgesel sistemdir; bireysel benliğin özerk olduğu yanılsaması bu simgesel sistemin içine yerleşmiştir. Öteki, gerçekliği belirleyip seçimlerimizi yönlendirmez, ama yerine getiremeyeceği bir vaat üzerine kurulu bir eksiklikle işleyen bir yapıdır. Yani Öteki, eğer tanınıp denetim altına alınarak yararlı kılınmazsa, benlik ve toplum açısından feci sonuçlar doğurabilecek bir tür aldatmacayla işler.
Varoluşsal bir önerme bize, ya var olan ya da olmayan tek bir x ile ilgili bir şeyler söyler. (“Kırmızı bir x var "/“Kırmızı olan bir x yok”). Tümel bir önermeyse, ya bütün x’ler ya da hiçbiri hakkında bir şeyler söyler (“Bütün x’ler kırmızıdır "/“Hiçbir x kırmızı değildir”).
Her olumlu belirleme, kadını bir öz olarak, “kendinde” bir varlık olarak tanımlama yönündeki her girişim, bizi ancak onun ne yaptığına, “öteki için” ne olduğuna döndürecektir:
Çünkü “kadının özelliği gerçek bir maske olduğundan, bütün niteliklerini yapay bir biçimde “giymiş” olduğundan, o erkekten daha ötede bir öznedir.”
Şüphesiz kadınları maskeleriz, çünkü kadını keşfedemeyiz. Onu sadece icat ederiz.
Sayfa 41Kitabı okudu
Zizek, belli bir feminist eleştiri dişilliğe getirilen bütün tanımları erkek klişesi diye reddediyorsa, o zaman “kendinde” dişillik nedir diye sormuştur.
Gerçek sadece deneyimlenebilir, asla tam olarak kavramsallaştırılamaz.
Sayfa 46Kitabı okudu
1970’lerdeki sinema eleştirilerinin bü yük bölümü Christian Metz’in çalışmalarından esinlenmişti; Metz, psikanalizin, filmin ve sinemanın bilinçdışı düzeyde nasıl çalıştığını anlamamıza yaptığı katkıyı kuramlaştırmıştı. Özellikle de sinemanın “izleme düzeni”nin fetişizm ve voyeurism mekanizmalarını harekete geçirme biçimi üzerinde durmuştu: