Lizbon'a Gece Treni
Pascal MercierLizbon'a Gece Treni Gönderileri
Lizbon'a Gece Treni kitaplarını, Lizbon'a Gece Treni sözleri ve alıntılarını, Lizbon'a Gece Treni yazarlarını, Lizbon'a Gece Treni yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Adlar, başkalarının bize, bizim de onlara giydirdiğimiz görünmez gölgelerdir.
Ah Amadeu! Çok alıntı yaptırıyorsun bana:)
Kendini beğenmişlik, takdir edilmemiş bir budalalık türüdür, kendini beğenmiş olabilmek için, yaptıklarımızın tümünün kozmik önemsizliğini unutmalıyız, ki bu da olağanüstü bir budalalık türüdür.
Deli sorular:3
Ruhumuz gerçeklerin bulunduğu bir yer mi? Yoksa gerçek denen şeyler yalnızca hikayelerimizin aldatıcı gölgeleri mi?
Deli sorular:1
Başkalarının bizim hakkımızda anlattığı hikayeler ve insanın kendisi hakkında anlattığı hikayeler: Hangisi gerçeğe daha çok yakındır?
Onu söyledikleriyle birlikte içime aldım mı, içimdeki ırmağın yönünün değişmesine izin verdim mi?
Tanrı'dan korkanların çaresizce sövmesi gibiydi halimiz.
İmansız rahip:)
İşte böyleydi imansız rahip: Her şey üzerinde baştan sona düşünüyordu. Hep sonuna kadar düşünüyordu, sonuçlar ne kadar karanlık olursa olsun.
Hıristiyanlık
Merkezinde bir idam sahnesi olan bir dini itici buluyorum.Bir düşünsene, ya bir darağacı olsaydı, bir giyotin ya da bir garot. Bir düşün, o zaman dinsel sembolümüz nasıl olurdu.
Acısı olan, korkusu olan bekleyemez…
…
Sabahları daha erken kalkıyor. Sanki güne… evet, güne artık sadece katlanılacak bir şey olarak bakmıyor gibi.
Sayfa 292Kitabı okuyor
Olası bir nesnesi bulunmayan bir arzuyla harekete geçirilmekten daha çılgınca bir şey olabilir mi?
Çoğu zaman bana öyle geliyor ki, insanların karşılaşmaları, gecenin karanlığında şuursuzca akıp giden trenlerin karşılaşması gibi. Donuk camların arkasında loş ışıkta oturan, tam olarak görmemize fırsat kalmadan görüş açımızdan çıkıverenlere hızla, telaşla göz atarız. Birden ortaya çıkıveren, insansız karanlığa anlamsızca, amaçsızca gömülmüşçesine duran ışıklı bir pencerenin çerçevesinden iki hayal misali hızla geçip gidenler gerçekten bir adamla bir kadın mıydı? O ikisi birbirlerini tanıyorlar mıydı? Konuşmuşlar mıydı? Gülmüşler miydi? Ağlamışlar mıydı? Şöyle denebilir: Gezintiye çıkmış yabancılar yağmurda ve rüzgarda birbirlerinin yanından böyle geçebilirler; o zaman kıyaslamanın bir anlamı olabilir.
Kitabevlerinin karanlık vitrinlerinin önünde durmayı ve herkes uyuduğu için bütün bu kitapların yalnızca kendisine ait olduğunu hissetmeyi severdi.