“Kim olacak? Sensin. Kendi kendisinin. Evet, bu şehirde herkes dönüp dolaşıp kendisinde karar kılacak. Başkasını seven tek adam bulamazsın. Olmasına da imkan yoktur. Hani bazı insanlar vardır, iyilik edersin. Bir edersin, iki edersin, üç edersin. Sonra edemeyecek hale gelirsin elinden bir şey yapmak gelmez. O zaman bir de bakarsın ki, karşısındaki sana düşman kesilmiştir. Hepimiz öyleyiz işte. Bütün iyilikleri, bütün dostlukları, tulumba gibi emeriz. Sonra dostluklar, iyilikler de kuyular misali kurur. İşte o zaman başlar pandomina,kocaman dedikodu.”
Ne zaman Sait Faik okusam toplumun çok güzel bir fotoğrafını görürüm hikayelerinde . Yine yürek ısıtan bir öykü kitabı .
