Mai ve Siyah
Halid Ziya UşaklıgilMai ve Siyah Gönderileri
Mai ve Siyah kitaplarını, Mai ve Siyah sözleri ve alıntılarını, Mai ve Siyah yazarlarını, Mai ve Siyah yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Halid Ziya Uşaklıgil’in okuduğum ilk kitabı. Çok fazla betimleme barındaran bir kitap. O yüzden okurken göz önünde bulundurun derim. Üzülerek 6* veriyorum… Kitap kendisini içine çekiyor, sürükleyici de üstelik; ama her kitaba sürükleyici olduğu için yüksek puan veremem bunun nedeni kitap sonlara doğru çok umutsuzluğa sürükledi beni, ağladım, daraldım. Evet başrol kahramızın (Ahmet Cemil) başından hayallerini Umutlarını boşa çıkaran olaylar gelişiyor haliyle… Özellikle kitabın sonlarına doğru baş karakterimizin kendiyle iç hesaplaşmasında “Niçin bu kadar hayal esiri olmuştu!” yorumu bende “Umut olmadan yaşamanın bir anlamı var mı?!” Sorusuna çıkardı. Umut var oldukça hayat anlam kazanıyor. “Hayallerinden asla vazgeçme” söylemleri belli bir yaşa gelmiş insanlar için içi boş bi cümleden başka bi anlam ifade etmez doğru ama bizler hep hayatta iyi şeyler olması içinde çabalamıyor muyuz? eğer ki hayallerimizden de vazgeçersek bu dünyanın bizler için yaşanılır yeri kalır mı? 
Mai ve Siyah
İnsan mutsuzluğununda mutluluğununda oluşturucusudur.
Sayfa 219Kitabı okudu
İnsan kendi yoksulluğunu bir servetin görkemi yanında, mutsuzluğunun kendisini bir mutluluk gösterişi karşısında daha büyük acı işe anlar.
Sayfa 298Kitabı okudu
Şimdi gökyüzü lacivert bir şişeden süzülen ışığa benzeyen hafif bir su halinde yarı şeffaf, ötede beride yıldızlar hemen hemen beyazdı; bacalar, çatılar, ağaçlar, biraz önce birer siyah kütle olan bütün bu eşya şimdi parıltılı bir su ile yıkanıyor gibiydi.
Sayfa 115 - Mühür kitaplığıKitabı okudu
Onun dünyası işte şu yavaş yavaş açılan beyninin içinde Mai bir gökyüzü, o Mai gökyüzünün içinde bir çok gülümseyen umut yıldızlarından ibaretti. Orada da bir bârân-ı elmas...
Sayfa 35 - Can yayınları
Sadece bir şeyden mutlu oluyordu:Sessizlik!
Sayfa 52Kitabı yarım bıraktı
Mezarlık başka bir hayat savaşının mahvolmuş kuvvetleriyle dolu...
Sayfa 47Kitabı yarım bıraktı
Kalbim, mezarlarının beyazlıklarıyla karartılar altında yatıyor.
Sayfa 46Kitabı yarım bıraktı
Bu ümidin gerçekleşmesine layık olmak için az mı acı çekmiş, hayatın sıkıntılarına az mı göğüs germişti?
Sayfa 31Kitabı yarım bıraktı
Ah! O ümit güneşi!..diyordu. Onu ne kadar senelerden beri bekliyordu.
Sayfa 30Kitabı yarım bıraktı
Ta ötede dönen bir manzaranın yalnız bir kısmı gibi gözünün önünden akıp giden şu gezinenlerle, ağaçların arasında küme küme oturan bütün bu halkla onun bir bağı var mı ki gitsin de o kalabalığın içinde bulunsun? O bu dünyada herkesten uzak, herkese yabancı değil mi?
Sayfa 29Kitabı yarım bıraktı
Ben burada acımla zehirlenirken o mutluluğundan gülüyor.
Ne olduğunu bilmiyorum,fakat iyi bir şey olmuyorum.
“İnsan mutsuzluğunun da mutluluğunun da üreticisidir.”
Aman ya Rabbi! Sevmek bu muydu?.. İnsanı sanki bir mengene içinde sıkıp sıkıp da birisinin ayakları altına ezik, bitik, can çekişerek atmak isteyen bir öldürücü şey, sevmek bu muydu?