Kapitalizmin, özellikle de günümüzdeki emperyalist neoliberalizmin savunucularının amacı: Toplumun nesnel yasalarını inkâr, bu olanaksızsa, en azından çarpıtmak ve giderek birey-toplum diyalektiğinin önemli bir ögesi olan "insanı" somut- tarihsel düzlemde, toplumda etkileşimi içinde kavramaya çalışan doğru görüşlerin önünü kesmektir. İşte bu alanda, bilimsel öğretinin (Marksizmin) somut-tarihsel insan anlayışının karşısına, soyut, tarih-dışı, değişmez biyolojik temel ögelere bağlı insan anlayışını getiren Freudçuluğa ve onun çağdaş uzantılarına idealizmin toplumsal kuramlar düzeyinde kazandırmak istediği "saygınlık" anlaşılır olmaktadır.
Elimizdeki kitap, Freudçuluğu sınırlı bir düzlemde tanıttıktan sonra, gerek Freudçuluğun, gerekse Yeni-Freudçulann toplumsal-tarihsel, teorik ve ideolojik arka planını deşmekte ve bu akımın en renkli siması E. Fromm'u ele almakta, onun tarihsel süreci, psikolojiye dayanarak açıklama girişimlerini sergilemekte, Freudçuluk ile Marksizmi kaynaştırma çabasının tutarsızlığını kanıtlamaktadır. E. Fromm'un birey ile toplum etkileşimini antropolojik-psikonalizle çözmeye kalkmasının da, tüm diğer girişimleri gibi, havada asılı kalmaya mahkûm olduğunu göstermektedir.
E. Fromm'un toplumsal felsefî düşünceleri, kapitalist Batı'da doğan ve yayılan soyut hümanist teorilerin değişik görünümlerinden biri olan, orta burjuvazinin çeşitli felsefî ve dinsel görüşler toplamıdır. Bu teoriler, hem liberal, demokrat yönelimli burjuva aydın çevrelerin önemli bir kesiminin hem de yeni sol hareketleri destekleyen gençlik kesiminin eğilim ve görüşlerini yansıtmaktadır. E. Fromm'un toplumsal felsefesi, kapitalist toplumların değişmesi gereğini duyan, ancak bu değişim için gerçekçi yol ve yöntemleri göremeyen burjuva çevrelerinin ideolojisininteori düzeyindeki ifadesidir.
Marksizm ve Psikoanaliz, insanımızın ideolojik silahlardan yoksun bırakılmak istendiği, her türden burjuva ideolojisi ve revizyonizmin "sinsi kuşatma" yöntemleriyle kol gezdiği bir süreçte; Freud ve E. Fromm üzerine temellendirilmek istenen bilimdışı görüşlerin sistematik biçimde ayıklanarak, Marksist yöntemin eleştirel bakış açısıyla Erich Fromm'un şahsında somutlaşan, Marksizmi, burjuva dünya görüşü olan Freudçulukla yorumlamaya ve birleştirmeye çalışan Yeni-Freudçuluğun tutarsızlığını açığa vuran bilimsel bir incelemedir.
