İnsan, tanrının ütopyasıymış. Bu yüzden tanrı ona kendi nefesini vermiş.
Hayır,asıl ütopyayı tanrı değil insan var etmiş. Yaratılmak insanın kararı değil,ama nasıl yaşayacağına kendisi karar verebilirmiş.
"Yalnız mısın burada?" dedi.
"Dostlarım var."
"Yalnızlığa engel değil bu."
Düşündüm. Arka taraftaki aydınlık bahçeye baktım.
"Yalnızlık da çeşit çeşit, biri diğerine benzemiyor," dedim.
"Haklısın," dedi. "Benim yalnızlığım akşamları gelir. "