İçi bu kadar doldurulmuş bir eser hakkında naçizane birkaç söz etmeden geçemeyeceğim. Vedat Türkali’yi ilk defa okudum fakat dilini, anlatmak istediği şeyleri çok sevdim.
80’li yıllarda ülke bir çıkmaz içinde debelenirken, burjuva kesiminin Bodrum’da kendilerini mavi sulara bırakışı anlatılıyor, aynı zamanda arka planda ülkede insanların ölüm nedenlerinin sorgulanmadığı, öldürülen bir kişiye gazetelerde en fazla 2 satır yer ayrıldığı, ortalarda sözde dava savunucularının gezindiği bir dönemi romanın işleyişine öyle güzel yedirmiş ki Türkali, ne tamamen bu olaylara boğuluyoruz okurken ne de yadsıyoruz. Gerçekten çıkarları için her şeyi yapabilen hakiki zenginler, onlara özenen arada kalmışlar, neyi savunduğunu bilmeden yaşayanlar, gerçekleri görerek acı çekenler ve tüm bunların ortasında daha birçok iğrençliği de görerek hayatını anlamaya çalışan bir genç kadın. Nergis…
Tüm bu olayların içinde kendini bulunduğu konuma ait hissetmeyen ve bu zamana kadar benimsemiş ya da benimsetilmiş olduğu çaresizliğiyle Nergis, aslında birçoğumuzun tanıdığı ya da bir parçamızın benzediği karakter. Nergis’in kendi ile konuşmaları, yaşadığı değişim çok iyi bir psikolojik temelin üzerine oturtulmuş. Özgür, Korhan, Nergis her biri sanki gerçekte var olmuş gibi.
Sevgi, merhamet, çaresizlik, boş vermişlik, umut daha birçok duyguyu çok derinden hissedebileceğiniz bu kitap, okuyana aradığı şeyi verecek.
İyi okumalar.
