Bir ara geceleri uyumaz, radyo programı dinlerdik. Bir ara dediğim 2005'ler falan. Bir kanalda Ömer Köroğlu aşk hikayeleri okurdu, öteki kanalda Zeki Kayahan Coşkun, milleti sokakta bağırttırır, bol bol eğlendirirdi bizi. Sonra sabah okula gidip, gece kuşları olarak kim neyi dinlediyse anlatırdı. O ara kitap yazdı Zeki, gerçi 3. kitabıymış ama benim onu dinlediğim ve yaşımın yettiği 3. ye yetişebilmişti. İnternet falan da hak getire. Şimdiki gibi "yazalım da suratını bir görelim bu adamın" yok tabi. Heyecanla gidip almışım kitabı, kahkaha ata ata okumuşum. İzmir Kitap Fuarı'na geleceğini duymuşum sonra, bu fırsat kaçar mı?
Çocukluk/ilk gençlik zamanları sanat yoluyla size ulaşan her kimse/şey için hazinedir. Asla unutmaz ve mutlaka bir şekilde karşılaşırsınız.
"Meğer Annem Haklıymış" da sizi bol bol küçüklüğünüze/gençliğinize götürecek bir kitap. Demin bir arkadaşın paylaşımıyla rastladım yine keyfim yerine geldi. "Anneeeee aynı sen, ay resmen bir tek benim annem yapmıyormuş, a aa aynısı yaa" nidalarıyla okuyacağınız, çok eğlenceli bir kitap. Rastlarsanız önce kitaba, sonra da koşup annenize acilen sarılın :)
Sevgiler.
Türkleri Anlama Kılavuzu 'unu gülerek okumuştum. Bu kitabı da okuyayım biraz güleyim dedim ama anlatılan hayatın gerçekleri annelerimiz olunca çok da gülünmüyor. Okurken tebessüm etmedim değil.
