Beni bir keşişe benzetmeniz, belki sandığınızdan da doğrudur. Haftalarca, Allahın bir kuluyla konuşmam, tek kelime etmem. Haftalar gelir geçer, ne bir günümü, ne de bir olayı hatırlamam; pazar günleri, hafta sonu, annemi ve yeğenimi görürüm, hepsi bu kadar. Suların gürlemediği, rüzgârın uğuldamadığı zaman biricik arkadaşım, tavan arasındaki farelerin cehennem gürültüleri...