Şehirdeki insanların yüzleri beni bitiriyordu. Gülümseyen sevinçli insana hiç rastgelmiyordum ki! O tünelde durur, bakardım. İki sıra yüz -erkekli, kadınlı- sanki önlerindeki bir boşluğa bakıyorlardı. Hani ya motorlara koyunlar yükleriz, bakışları bomboştur, tastamam öyle! Yorgun yüzlü, yorgun bakışlı insanlar....