"Birgün hücresinde,derin bir tevekkülün yağmur rengi kanatlarında yükselirken şöyle dedi kendine,"Gerçek sevgilide suret yoktur.Güneş ışıkları duvara vurunca duvar parlaktır,güzeldir.Fakat bu güzellik,bu parlaklık duvarda,duvarın üstünde değil,güneştedir.Duvar yıkılırsa dahi güzellik güneşe bâkidir.O halde duvara değil,güneşe gönül vermek gerekir."