Klasik kitaplardan hoşlanıyorsanız tam size göre Emile Zola'nın yormayan betimlemeleri, akıcı anlatımı...yaşadığı dönemin yemeklerini, sokak yaşantısını hatta cenaze törenlerini bile sıkmadan geri planda anlatması çok hoş ama bu hoşlukları mükemmel şekilde çeviren Cemal Süreya'nında hakkını vermek gerek....Okumak isterseniz Cemal Süreya çevirisinden şaşmayın derim...
MeyhaneEmile Zola · Cem Yayınevi · 19893,817 okunma
#meyhane Paris’in kenar mahallelerini yoksulluk ve yaşam kavgası, alkolizm ve sefalet üzerinden mercek altına alan natüralist bir başyapıttır.#emilezola'nın işçi ve emekçilerin güçlüklerle dolu yaşamını yalın bir şekilde ele alması o dönem çok eleştiri almıştır fakat
yazar eleştirenlere karşı kendini şu sözlerle savunmuştur.
"Gerçekleri yazdım; romanın kahramanları kötü insanlar değil, sadece eğitimsiz ve yaşadıkları ortamın yıprattığı insanlardı."
Bu eserde; bir işçi ailesinin kaçınılmaz düşüşünü içkinin ve aylaklığın neticesinde aile bağlarının çözülüşü, fazla içli dışlı yaşamanın yol açtığı pislikler, dürüstlük duygusunun yitirilişi ,namus duygularının giderek unutulması sonucunda ortaya çıkan utanç ve ölüm gibi konular ele almıştır. Ders niteliğinde bir klasik olduğunu düşünüyorum ve kesinlikle okumalısınız diyorum
Huzurlu pazarlar dilerim ☺
MeyhaneEmile Zola · Goa Basım Yayın · 20123,817 okunma
Kitap 1877 yılında yazılmış naturalizmin öncülüğünü yapan bir kitap parıs jervez ve ailesinden yola çıkarak işçilerin, insan yaşantısını bütün acı gerçekliğiyle aktarmıştır.
Emile Zola'nın "Suçluyorum" isimli eserinden sonra okuduğum ikinci kitabıydı Meyhane. İlk olarak, 1877'de yayınlanmış. Dili oldukça sade ve akıcı. Kitap okumayı sevmeyen insanlar bile kolaylıkla okuyabilir. 19.yüzyıl'da, Fransa'da yeni yeni ortaya çıkmaya başlayan natüralizm akımı bağlamında yazılmış. Zola zaten natüralizmin ilk
Meyhane
İşçi ailesinin,kenar semtlerinin kötü ortamında hayatı idâme ettirmenin çabalarını anlatır.
Aile bağlarının kopuşunu, içkinin,aylaklığın sonunu,fuhuşun pisliğini,güzel duyguların ve dürüstlüğün yitirilerek gelinen sonu anlatır.
Günümüzün toplumsal sorunlarının başında gelen alkol bağımlılığını, bunun insan mutluluğunu engelleyen yanlışlık ölçülerini bir aile yapısı içinde sergileyen unutulmaz eseri Meyhane. Okumadan olmayacak eserlerin başında; kendi kendinize de dinleyerek...
Emile Zola her zamanki gibi, tüm gerçekçiliğiyle, romantizm akımının güzellediği Paris sokaklarını naturalizmle gözler önüne serip, sefil yaşamını iliklerimize kadar yaşatıyor. Yoksulluğun, yozlaşmanın, alkolizmin tavan yaptığı yaşamlar… Fakat Dorlion yayınlarından okumamanızı tavsiye ederim, çok kötü.
İşçi, fakir, 3. Sınıf insanlar vs diye farklı kategorilere yerleştirilen insanların günlük hayatı, hayata tutunma çabaları, kavgaları, neşeleri kısacası dışarıya göre rutin ama kendi içinde hareketli yaşamlarının ayrıntılı olarak anlatıldığı güzel bir kitaptı. Uzun zaman önce okumuştum, bende bıraktığı etkiyi hala hissedebiliyorum. Tavsiye ederim.
Bu kitap beni hem kızdırıp hem de düşündürdü. İnsanların gözünün önünde olup bitenlere duyarsız kalıp aynı olay başkasının hayatında olunca böylesine önemsemesi.. Türlü kötülüklerin sineye çekilip iyi niyetin böylesine göz ardı edilmesi.. Ön yargının sefilliği.. Annesinin kötü kaderini kızı da yaşar mantığı.. Dayaktan öldürülen kadınlar ve nicesi. Tuhaf ama mesajı anlayınca kıymetli ve akıcı bir kitaptı. Duygu karmaşasını göze alıyorsanız okuyun derim :)
Zola'nın olgunluk dönemi eserlerinden olan Meyhane Paris'in kenar mahallelerinden birinde çamaşırcılık yaparak geçinen Gervaise'in hayatını anlatyor.19. yüzyıl Fransasında işçi sınıfının yaşadığı zorluklar gözler önüne serilmiş.19. yüzyılda Fransa'nın arka mahallelerinde insanların verdiği yaşam mücadelesi,yoksulluk,sefalet ve pislik oldukça güzel işlenmiş.Roman Zola'nın Rougon serisinin 7. kitabı ,ayrıca romanda bu serinin devam kitaplarından olan Nana'nın doğuşu ,metvörs çocukluğu ve gençlik yılları anlatılmış.Karekterlerin yaşamı insana oldukça dokunuyor.Özellikle Gervaise'in verdiği onca yaşam mücadelesine rağmen başına gelenleri hak ettiğini düşünmüyorum.Verdiği yanlış kararlar bazen insanın sinirini bozsa da onca çalışmanın ve gayretin havaya uçtuğunu görmek üzücü.Lourilleux,Lantier okurun gerçekten sinirini bozan tiplemeler .Ayrıca Coupeau'nun yaşadığı değişim de oldukça üzücüydü.Herkese iyi okumalar dilerim..
