John Wyndham'ın okuduğum diğer eserleri gibi son derece yaratıcı bir kitap.Krizalitleri okurken de çok etkilenmiştim.Devam niteliğinde olmasa da insan okurken Krizalitler'i anmadan edemiyor.
Aslında ilk 30 sayfada insanın biraz kafası karışıyor.Ancak karakterler oturduktan sonra o kadar güzel akıyor ki kitap, insan elinden bırakmak istemiyor. Karakterler o kadar başarılı oturtturulmuş ki hayran olmamak elde değil. Sanırım en son Sineklerin Tanrısı isimli kitabı okurken karakterlerin sembolize edilişlerine bu kadar hayran kalmıştım, üzerinden çok uzun bir zaman geçmiş. Bilge, mantıklı, duygusal, anaç, objektif , arabulucu, fevri, iyi ve kötü kavramları gerçekten çok başarılı bir şekilde sindirilmiş karakterlere.
Üstün bir tür fikri çok yaratıcı ve bunun üzerine oluşturulan tartışmalar son derece kaliteli olmuş. Özellikle kitabın yazıldığı dönem dikkate alınırsa.
Ancak küçük bir eleştirim var: İtiraf etmeliyim ki tartışmaların politik kısımlarındaki iğnelemeleri kabul etsem de apolitik duruşumdan dolayı biraz boğuluyormuşum gibi hissettim. Ayrıca evrim teorisiyle ilgili olan tartışma bölümünü biraz zorlama buldum.
Kitabı okumadan önce bazı yorumları okumuştum ve sonu hakkında eleştiriler olduğunu görmüştüm. Ben kesinlikle katılmıyorum. Kavanozdaki şeker ayrıntısı ve kitabın son paragrafı gerçekten efsaneydi. Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim...
