recep kılıç, bu kitabında öncelikle vahyin tanımı ve unsurlarını ele alıyor. vahyi büyük-küçük, tabi, özel vahiy şeklinde sınıflandırıyor. kitapta genel olarak ele alınan vahyin özel vahiy olduğunu ifade ediyor. vahyin unsurlarını ise özne, alıcı, vasıta ve vahyin neliği şeklinde gruplandırıyor.
vahyi, önerme merkezli ve kişi merkezli vahiy olarak bölümlendiriyor. önerme merkezli vahiy anlayışını,
1. muhafazakar evangelik akım ve
2. katolik yeni-skolastik akım şeklinde kategorize ediyor.
kişi merkezli vahiy anlayışlarını ise;
1. tarihi olay olarak vahiy modeli,
2. tanrı ile yüz yüze gelme tecrübesi olarak vahiy modeli (diyalektik model) ve
3. yeni bir farkında oluş hali olarak vahiy modeli şeklinde üçe ayırıyor.
yazar, hıristiyan dünyasında geleneksel olarak modern döneme kadar revaçta olan vahiy anlayışının önerme merkezli olduğunu, kişi merkezli vahiy modellerinin aydınlanma'dan sonra ağırlık kazandığını ifade ediyor. yaptığı bütün kategorizasyonlarda richard swinburne, ninian smart gibi düşünürlerin kitaplarından büyük ölçüde istifade ediyor. schleiermacher, kant ve hume'un vahiy ve mucize konusundaki düşünce ve eleştirileri de kitapta yer buluyor.
kitap yeterince sistemli değil, konuların ele alınışındaki sıralamanın karmaşık olması ve farklı yerlerde sık sık tekrarlara gidilmesi akıcılığa büyük ölçüde zarar veriyor.
