Moğol Kurdu Cengiz Han
Harold LambMoğol Kurdu Cengiz Han Gönderileri
Moğol Kurdu Cengiz Han kitaplarını, Moğol Kurdu Cengiz Han sözleri ve alıntılarını, Moğol Kurdu Cengiz Han yazarlarını, Moğol Kurdu Cengiz Han yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Türklerin şimşirlerine karşılık Moğollar daha ağır ve hafifçe kavisli palalar k�llanıyorlardı. Tarih, bu karşılaşmada Müslümanların çok zayiat verdiklerini nakleder. Moğollar, Türk ordusunun merkezinden o kadar ilerlemişlerdi ki, bizzat Şah bile tehlike geçirdi. Bir ok atımı mesafeden Moğol ordusunun boynuzlu bayraklarını gördü. Ancak kendi askeri maiyetidir ki, ümitsiz gayretlerle Şahı ölümden kurtardılar. Diğer taraftan Cüci'nin hayatı da emri altında bulunan Kataylı bir prens tarafından kurtarılmıştır. Bu sırada Moğol ordusunun kanatları bozulmuştu. Harzem ordusunun sevilen kumandanlarından Şah'ın büyük oğlu Celaleddin, kısa boylu, zayıf, esmer, halis bir Türk, karşı saldırıya geçerek Moğol sancaklarını gerilemek zorunda bıraktı. Akşama doğru ordular ayrıldılar ve geceleyin Moğollar alıştıkları oyunlardan birini oynadılar: Vadinin otlarını tutuşturdular ve bütün gece ateşleri sürdürdüler.
Bu u sırada Cüci'ye refakat eden Moğol generali, prense derhal geri çekilmeyi tavsiye ediyor ve Türkleri ordunun ana kütlesine doğru çekmeye çalışmayı öneriyordu. Fakat Han'ın büyük oğlu hücum emrini verdi: "Eğer kaçarsam, babama ne derim?" dedi. Bölük onun kumandasına verilmişti. Hücum emri verilince, Moğollar itirazsız eyerlere atladılar. . Cengiz Han kendisini hiçbir zaman böyle bir vadinin içinde yakalatmaz, yakalansa bile, Şah ordusunun takip esnasında zayiata uğraması için gerilerdi. Fakat inatçı Cüci, adamlarım ileriye sürdü. Önde gözden çıkarılmış kıtalar gidiyor, arkasından da süvariler takip ediyordu. Askerlerin sol ellerinde kılıç, sağ ellerinde de kargı vardı. Daha hafif süvariler de kanatları tutuyorlardı.
Muhammed'de biraz da övülmek arzusu vardı. Kendisine savaşçı denmesinden hoşlanır ve taraftarları onu ikinci bir İskender gibi göklere çıkanrlardı. Annesinin entrikalarına zulümle karşılık veriyor ve işlerini idare eden veziriyle anlaşmazlıklara düşüyordu. Dört yüz bin kişilik ordusunun temeli, Harzem Türklerinden oluşuyordu. Fakat bundan başka emri altında İran kıtaları da vardı. Savaş filleri, büyük deve katarları ve silahlı bir esir kütlesi, kendisini takip ederdi. İmparatorluğu nehirlerin kenarına sıralanmış büyük bir kasabalar zinciri tarafından koruma altındaydı: İslam akademilerinin ve camilerinin merkezi olan Buhara, yüksek duvarlı ve eğlence bahçeleriyle dolu Semerkant, Horasan'ın kalbi olan Herat ve Belh . . . Bu İslam alemi, zalim Şah'ı, sayısız savaşçıları ve kuwetli şehirleriyle Cengiz Han için, hemen hemen meçhul bir alemdi.
Lamb tam bir Turancı gibi tarih anlatıyor :D
Harzem İmparatorluğu'nun Şahı olan Muhammed dahi Cengiz Han gibi göçebe bir halktan geliyordu. Ataları büyük Selçuklu Malik Şah'ın rehinesi ve esirleriydi. O ve atabeyleri, yani aile reisleri, Türk'tüler. Gerçek bir Turan savaşçısı olarak bir tür askeri deha, siyasi sağduyu sahibi ve tez canlıydı. Zulmünün de sınırsız olduğunu, keyfi için hatta kendi taraftarlarını öldürttüğünü biliyoruz. Bir seyitli öldürmek ve arkasından halifeden bunun günah olmadığına dair dayanak bulmasını istemek derecesindeydi. İstediğini elde edemezse halifeyi azleder, yerine bir başkasını geçirirdi.
Şiir ve müzik çok sevilirdi. Nükteli bir söz bir adamın servet edinmesi için yeterliydi. Görüş kabiliyeti kuwetli olan Ömer Hayyam isimli bir müneccim, bu adamların bir taraftan Kur'an sayfalarının bütün ilimleri kapsadığı telkinini yapmakla beraber, · diğer taraftan gözlerini şarap kadehlerinin dibinden ayırmadıklarını söylüyordu.
Bu adamlar farklı mezheplerin takipçisi olup Kuran'ı muhtelif suretlerde tefsir etmekte idiler. Fakirlere sadaka veriyorlar, kendilerini bin bir itinayla yıkıyorlar, güneşli meydanlarda toplanıp sohbet ediyorlar, büyüklerinin güzel işleriyle övündükleri bir hayat sürüyorlardı. Hiç olmazsa hayatlarında bir kez Mekke'ye giderek Kabe'de, kadife perdesi altında duran Hacer-i Esvedi ziyaret ediyorlardı. Bu seyahat esnasında İslam'ın mensupları yüz yüze geliyorlar, imanlarını tazeliyorlar ve yurtlarına, memleketlerinin büyüklüğü ve müminlerin çokluğu karşısında duydukları derin etkiyle dönüyorlardı. Asırlarca önce İslam Peygamberi bir ateş yakmış ve Araplar bu ateşi en uzak noktalara kadar götürmüştü. O zamandan beri bütün İslam ümmeti bir tek gaye etrafında toplanmışlardı: Fetih. İslam fatihlerinin ilk dalgaları İspanya' da Gırnata'ya, bütün Kuzey Afrika'ya, Sicilya'ya ve Mısır'a kadar yayılmıştı. Daha sonraları İsl�m'ın askeri kudreti Araplardan Türklere geçti.
Bunun üzerine dağlar silsilesinin öbür tarafına hemen casuslar gönderildi ve adamları kabilenin bayrağı etrafına toplanmak için çölün içine postacılar salındı. Bu sefer Şah, Han'dan kısa, fakat tehditkar bir mektup aldı: "Savaşı tercih ettim; bundan sonra ne olacağım bilmiyoruz. Yalnız Allah bilir. " İki fatih arasında er ya da geç gerçekleşmesi kaçınılmaz olan savaş ilan edilmişti ve akıllı Moğol, savaş sebebini elde etmişti. Kendisine sunulan şeyin ne olduğunu anlamak için dağlar silsilesinin ötesine, İslam'ın ve Şah'ın dünyasına bakmak gerekmektedir.
Harzem Şahı Alaeddin Muhammed' e de ticaret yapmak için olumlu bir davet gönderiyordu. Aslında Şah'a "oğlum" diye hitap etmesi, bu hitap Asya'da bir tür aidiyet ifade ettiği için, Şah'a karşı gösterilmesi gereken hürmette kusur demektir. Fakat fethedilen Türk kabilelerine verilen bu lakapta bir tuzak gizliydi. Özellikle Şah dahi Türk'tü.
kervanlar ona gelebilmek için Orta Asya engelinin, Tagdumbaş, "dünyariın tavanı" denen kısmın kuzeydoğu ve güneybatısında dağınık şekilde uzayıp giden dağlar silsilesini aşmak zorundaydılar. Bu dağlık engel, hatırlanamayacak kadar eski zamanlardan beri mevcuttu. Bu, eski Arapların "Kafdağı" dedikleri dağdı. Yüksek ve ıssız kısımlar halinde uzanıp gidiyor ve Gabi göçebelerinin dünyanın kalan kısmıyla alakasını kesiyordu.
"Nasıl gökte tek bir Tanrı varsa, yeryüzünde de tek bir Han olmalıdır."