Davud, işlerini bitirdikten sonra ibadetlerini yapacağı köşesine gitti. Huzurla ve huşuyla ve dahi heyecanla ruhunu kaldırıp çok ötelere yürüdü. Evden koptu, dünyadan koptu, çocuklarından, malından, mülkünden ve bütün maddi varlıklarından soyundu ve doğduğu gibi O'nun (c.c.) huzuruna vardı ve yakardı, dua etti.
İnananın miracıydı namaza durmak...