Peşinden koştuğu hırslar uğruna hayatı daima ıskalayan Osman Beyyûmî'nin trajik hayatını okumuş olduk bu uzun sayılmayacak romanda. Böyle bir hayat tercihinin sadece kendisininkini değil birçok insanın yaşamını da mahvettiğini göstermesi ayrıca üzücüydü. Kitap boyunca Beyyûmî ne tam olarak üzüldü ne de tam olarak mutlu olabildi. Aslında yaşamayan bir adam olarak vardı Beyyûmî. Bencil bile olamadı.
Sisi darbesi sürecinde Mısır'da bulunmuştuk. Orada gördüğümüz en can alıcı şeylerden biri insan hayatının değeri olmamasıydı. Kendine bile değer vermeyen bir insan yek diğerini neden düşünsün ki? Beyyûmî seni ancak yaptırdığın o son moda mezar mutlu edebilirdi ve öyle de oldu kardeşim. Bitimsiz bir gayret olarak var oldun ve akıllarda öyle kalacaksın...
