Belki de kendi mutsuzluğum için başka bir kadını suçlamam yanlıştı.Ama böyle yetiştirilmiştim.Asla erkekleri,yönettikleri toplumu yapilandıran Konfüçyus'u suçlamıyordum.Ancak benden daha çok korkan diğer kadınları suçlayabiliyordum.
Birini sevmemin böyle olacagını anlamış ve tehlikeyi sezmiştim.Birinin korkularını ortaya dökmesi,öbürünün de onu sakinleştirmek için ona yakınlaşmasıydı sevgi.
Bana sorarsan annemin başına gelenler eğitimden değil,kötü yazgısından.Eğitimi onu yalnızca mutsuz etti çünkü yaşamını ne kadar değiştirirse değiştirsin,çevresindeki dünyayı değiştiremeyeceğini biliyordu.