Daha kötüsünü de, körlüğü, dilsizliği, düşünebileceğiniz her şeyi kabul ederdim;
yeter ki içimde yalnızca o yoğun ve coşkun yalımı duyayım, yani kendi varlığımı, yaşayan beni!
Dikkat ettim de, kimi seçkin çevrelerde paranın mutluluk için gerekmediğine ilişkin nüktemsi bir züppelik var. Bu aptallıktır, yanlıştır ve bir ölçüde korkaklıktır.