Ben ile kendine güveni birbirine karıştırıyoruz.Ben, insana yalnızca yapay, geçici nitelikler- iktidar, başarı, güzellik ve fiziksel güç, entelektüel canlılık, öteki hakkındaki kanılarımız- üzerine kurulu bir güven sağlar, özellikle de bizim gözümüzde ve başkalarının gözünde "kimliğimizi" oluşturduğunu sandığımız şeyi sağlar. Durumlar değişip gerçeklik ile aramızdaki fark gereğinden fazla açıldığında, ben sinirlenir, gerginleşir ve sarsılmaya başlar. Kendine güven yıkılır, geriye yalnızca yoksunluk ve acı duyguları kalır.