Mutsuz Çocuklar Ülkesi
Bir kitabı yeniden okuma isteği
Bu kitap resmen çocukluğumdaki huzura bırakıyor beni.
Bu ara ne çok lazımsın,huzur. Ne çok lazımsın çocukluğumdaki mutluluk..
'
çocuktun sen, önyargıların yoktu, küçük hesapların yoktu.
her şeye mantıklı bir açıklaman vardı,
çünkü mantık aramadan çocukluk aklın vardı.
uçmana da izin verirlerdi, kanatların olduğunu sanırdın,
belki de bu yüzden melek derlerdi size.
düşünüyorum da, uçarak ne iyi etmişsin.
saf, temiz... bir o kadar renkli. çocuktun...
göğün annenin kucağındaki kadar yüksekte olduğunu bilirdin,
başın göğe değecek gibi düşünürdün, sarılırdın, ne iyi etmiştin.
uyruğunu, dinini, mezhebini ,memleketini bilmediğin, öğrenmek istemediğin dostların vardı. barış içindeyken ne de güzelmişsin..
çocuktun sen, şarkıları anlardın, gerçekleri de... görmezden gelirdin birçok şeyi, çocuktun oysa.
ama boşver, çocuktun sen.
Yıldızı olmayan gece gibi, demini almamış çay gibi ütüsüz gömlek gibi, mideye dokunan kaçak sigara gibi tadı tuzu yok günlerin, bir şeyler eksik varoluş eksik..
Sanki bütün acı çekirdekleri bir pakete koymuşlar ve biz de gidip onu almışız gibi. Bu şansla balık olsaydık vapur çarpardı, solucan olsaydık ezilirdik. Nedir bu?
Biz büyüdükçe kirlendi dünya,
Arttı insan sayısı, azaldı insanlık.
Biz büyüdükçe azaldı hayallerimiz,
Arttı umutsuzluklar.
Ve büyüdükçe kırılıyoruz artık,
Dur diyemiyoruz kaçıp giden şeylere...
Mutsuz Çocuklar Ülkesi