En Yeni Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu sözleri ve alıntılarını, en yeni Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ey zavallı, bir günlük kuşak, gelişigüzelliğin, acı çekişin çocukları, ne dayanıp durursun sence duyulması gerekmeyen, en yararlı olanı açıklayayım diye? Senin için en iyi olan, tümden ulaşılmayandır: Doğamamak için, var olmamak için, yok olmak için. İkinci en iyi de senin simdicek ölmendir.
Dionysos müziğine inanan gönüldeşlerim, siz, tragedyanın bizim için taşıdığı anlamı da bilirsiniz. Biz onda, müzikten yeniden doğan tragedya söylencesini buluyoruz. Biz bu söylencede tüm nesneleri umar ve en etkili acıyı unutabiliriz! En etkili acı, bizim için her şeydir. Sürekli bir değersizlenme içinde Alman usu, kötü cücelerin yararına, yerinden yurdundan oldu. Bu sözcüğü anlıyorsanız sonunda benim umutlarımı da anlayacaksınız.
Sayfa 157 - Say YayınlarıKitabı okudu
Tragedya söylencesi, sanata bağlı kaldığı sürece, söylence görünüş evrenini acı çeken kahramanın görünümü atında gündeme getirirse, hangi konuyu açıklığa kavuşturacak? Bu görünüş evreninin 'gerçeklik'i en az önemsenendir, çünkü kahraman şöyle söyler: "Oraya bakın! İyice bakın oraya! Sizin yaşamınız budur! Sizin varoluş saatinizde bir yelkovandır bu!"
Sayfa 155 - Say YayınlarıKitabı okudu
Öylesine dolu, öylesine yeşil, öylesine verimli ve diri, öylesine tutkulu ve ölçülmez. İşte tragedya da yaşamda, acıda, beğençte bu bolluğun içinde, o yüce büyüleyicilikte duruyor, uzaktan gelen üzüntülü bir şarkıyı dinliyor, oluşan anılarından söz açıyor, onların adlarını dile getiriyor: Kuruntu, istenç, üzüntü. Evet, gönüldeşlerim, benimle birlikte Dionysosça yaşama, tragedyanın yeniden doğuşuna inanın, Sokratesçi kişinin çağı geçmiştir artık.
Sayfa 132 - Say YayınlarıKitabı okudu
Barbarca kölelik durumundan daha korkunç bir nesne yoktur. Bu durum, kendi varlığını, bir haksızlık olarak görmeyi öğrenmiş ve bunu yalnız kendisi için değil, bütün kuşaklardan öç almak için hazırlanmıştır.
Sayfa 115 - Say YayınlarıKitabı okudu
Kişi, Sokrates'e özgü yargıların doğurduğu sonuçlara karşı kendini yetiştiriyor: "Erdem bilgidir, bilgisizlikten ancak suçluluk doğar, erdemlilik mutluluktur." İşte tragedyanın ölümü iyimserliğin bu üç temel ilkesindedir.
Sayfa 92 - Say YayınlarıKitabı okudu
Burada Sokrates için, tragedya sanatı bir kez bile "gerçeği söylemez" görünüyor. Tragedya sanatının Sokrates'e seslenmesi şöyle dursun, o, "çok anlayışlı değildir", bilgeler arasında önemli bir sanat da sayılmaz, onun sağlam bir temelinin olmadığına inanılır. Bunları birer dalkavukluk sanatı sayan Platon'a göre, bu yalnızca beğenilir, ondan yarar beklenmez, felsefeyle bağdaşmayan eğilimlerden doğan birbirinden çözülme ve toplumdan uzaklaşma gibi olaylar dolayısıyla tragedya sanatı gençleri etkiledi. İşte, bu tür bir etkiye kapılan genç tragedya ozanı Platon, Sokrates'in öğrencisi olabilmek için bütün şiirlerini yakmıştır.
Sayfa 89 - Say YayınlarıKitabı okudu
Şimdi Helen evreninde, yüksek, yakınmalı şöyle bir ses çınlamaktadır: "Tragedya öldü. Şiir de onunla yitmiş gitmiştir. Yürüyün, yürüyün ileri siz de şu can sıkıcı, çelimsiz Epigonlarla. Yürüyün Hades'e, orada eski bir yöneticinin sofra kırıntılarıyla çatlayıncaya değin yeyip doyabilirsiniz."
Sayfa 71 - Say YayınlarıKitabı okudu
Dil, görünüş olaylarının bir öğesi, bir simgesi olarak müziğin çok derin içevrenini hiçbir zaman ve hiçbir yolla açıklayamaz, anlatamaz, onlar olduğu gibi kalır, dil müziğe ancak öykünmeyle yönelir, onun müzikle ancak dıştan ilintisi olabilir. Öte yandan pek derin bir anlamı bulunmasına karşılık lirik bir anlatımla bizi müziğe bir adım bile yaklaştırmaz.
Sayfa 44 - Say YayınlarıKitabı okudu
Biz bir keten dokuma üzerine resimlendirilmiş bir savaş alanının savaşçısı gibiyiz. Bu nedenle, bizim tüm sanat bilgimiz bir sanıdır çünkü biz bilen bir varlık olarak sanat komedyasının biricik yaratıcısı ve gözlemcisi durumunda, sonsuz üstün usu ortaya koyan bu varlıkla bir olamadığımız gibi özdeş de değiliz. Sanatçıya özgü yaratıclığın eylemi içinde üstün us evrenin bu özgün sanatçısıyla karışıp kaynaşmıştır, sanatın sonsuz varlığı konusunda yalnız üstün usun bilgisi bulunmaktadır, çünkü ancak o böyle bir durumdadır. Bu durum, şaşılası nitelikte korkunç bir masal görüntüsüne benzer. Bu masal, gözlerini çevirir, kendi kendine bakar. İşte üstün us, ancak, burada bir öznedir, konudur, ozandır, oyuncu ve oyunu gözlemleyendir.
Sayfa 40 - Say YayınlarıKitabı okudu
Felsefeyle uğraşan kişide, bizim içinde yaşadığımız, var olduğumuz gerçekliğin arkasındaki önsezi bulunur. Öteki büsbütün başkadır, o bir görünüştür.
Sayfa 18 - Say YayınlarıKitabı okudu
Başkalarının buluşlarını aktarmak, onların aydınlığında yürüyerek boyuna yenilikten söz açmak, kendi gücünün tükenmişliğini başkalarının erkinin gölgesinde güçlü bir nesneymiş gibi göstermek sanatçının değil, yetersiz kişinin işidir. Nietzsche böylesi kimseleri 'epigon' olarak niteler. 'Epigon' başarısız, beceriksiz, yalnızca başkalarının buluşlarıyla geçinen, buna karşın kendini başarılı, becerili göstermeye çalışan kişidir, cücedir. Doğa salt mermerden "üstinsan"ı yaratırken çekicin döktüğü kırıntılardan bu epigonlar oluşmuştur. (İsmet Zeki Eyüpoğlu)
Sayfa 10 - Say Yayınları - ÖnsözKitabı okudu
İnsan bu çevrede, yaşam konusunda sevinçle, şöyle diyor.”Ben seni istiyorum: Sen bir değer olarak bilinmelisin.”
Geriye müzikten ne kaldı, ya heyecan ve anının müziği ya da aşınmış yıpranmış sinirler için bir uyarıcı araç, gürültücülük.
...neşeyle seslenir insan yaşama: "seni istiyorum: sen bilinmeyene değersin.."