Hattat babası vesilesiyle güzel sanatlara henüz çok küçük yaşlarda ilgi duyan Namık İsmail, Mekteb-i Sultanî’de öğrenim gördüğü yıllarda okuldaki resim atölyesinde çalışmış, Şevket Dağ’dan da resim dersleri almıştı. Ziraat eğitimi almak üzere Paris’e gittiğinde önce Académie Julian’e kaydolan, ardından École nationale supérieure des Beaux-Arts’ta Fernand Cormon’un atölyesine devam eden Namık İsmail, Birinci Dünya Savaşı sırasında Kafkas cephesinde yedek subay olarak görevlendirilmişti.
Bir süre Berlin’de yaşayan ve bu esnada Lovis Corinth’in atölyesinde çalışan Namık İsmail resim sanatına ek olarak siyasete de ilgi duymuş, doğululuk, batılılık, modernleşme, makineleşme gibi meselelerin sanat üzerindeki etkisine dair metinler kaleme almıştı. Cumhuriyet’in ilanından sonra kurulan kadrolarda bir süre Maârif Genel Müfettişliği yapmış, sonra Sanâyi-i Nefîse Mektebi Müdürü olmuştu. O dönemde adı Güzel Sanatlar Akademisi’ne dönüştürülen okul, çeşitli yeniliklerle fiziki ve müfredat bakımından geliştirilmişti.
“Türk Sanatının Büyük Ustaları “ serisinin onuncu kitabı Namık İsmail, yöneticilik vasfına sahip ileri görüşlü bir sanatçının, Cumhuriyet ile birlikte kendisini tepeden tırnağa yenilemeye çalışan bir ülkenin kültür-sanat dünyasına yaptığı katkıları değerlendirmeye imkân veriyor. Geçiş döneminde kadınların toplum içindeki yerinin dönüşümünü de takip etmenin mümkün olduğu eserleriyle Namık İsmail, bu kitapta tüm yönleriyle ele alınıyor.
