Barê wî kevir û
Rêka wî pesar e
Çîroka wî
Efsaneyeka zivêr û pir azar e
Bes Xudê dizane
Ew çendê
Ji xwe û kevrê xwe bêzar e
Lê esman
Ne ji azarên wî têr dibe
Ne ji bêzariya wî zivêr dibe
Her careka
Kevirê wî girêl dibe û
Efsaneya wî bi dawî tê
Ziyos
Wek zarokekê şad Gazî dike:
Dubare!