Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Yüksek Puanlı Nefes Yorumları ve İncelemeleri
Yüksek Puanlı Nefes sözleri ve alıntılarını, yüksek puanlı Nefes kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.710 üzerinden
Yazar veya sanatçı olmak isteyen bir insanın ya hapishane ya hastane ya tımarhane görmesi lazım der Bernhard'ın dedesi. İşte bu kitapta da 18 yaşında geçirdiği bir soğuk algınlığı sebebiyle ciğerleri su topluyor ve çok sevdiği dedesinin yattığı hastaneye 2 gün sonra kendisi yatmak zorunda kalıyor hemde ölüm koğuşu dedikleri ümidi kesilmiş hastaların yattığı koğuşa. Ciğerlerinden 3 kilo iltahap çekiyorlar. Rutin olarak hergün bu işlemi yapıyorlar. Yanında bir çok hasta ölüyor hepsine şahit oluyor. Bir gün çok ünlü bir general ölüyor ve bakıyor ki aynı hasta bakıcılar bi önce ki gün ölen sıradan bir insanı koydukları tabutun içine koyuyorlar onu da.
Bernhard hastane de 3.5 hafta geçiriyor ve tam 20 kilo veriyor. Ardından nekahat dönemini geçireceği başka bi hastaneye yönlendiriliyor ve taburcu oluyor. Ismiyle müsemma bu otobiyografik beşlemenin üçüncü kitabını da mutlaka okuyunuz efenim.
Otobiyografik beşlemenin üçüncü kitabı Nefes - Bir Karar.
İçime kocaman bir kasvet çöktü kitabı okurken. Bernhard'ın zor anlatımından değil içerikten dolayı. Kitabın dili yine diğer ilk iki kitap gibi akıcıydı ve kolay okunuyordu. Ama gelin görün ki anlatılanlar diğer kitaplarına göre daha kasvetliydi. Bir de üstüne kitabın büyük kısmının
Kitabı okumamış olanlar incelemeyi okumasalar daha iyi olur.
Her açıdan yazarın hayatındaki dönüm noktalarının anlatıldığı, serinin önemli kitaplarından biri bence bu kitap. Henüz 18'li yaşlarındayken yatırıldığı "ölüm koğuşu"nda birkaç saatte bir hastaların öldüğünü, onların yerini yeni hastaların aldığını ve bu döngünün sürekli devam ettiğini görmesini, yazarın da belirttiği gibi daha önce ölen insanları gördüğü halde ve kendisi de küçük yaşlarından beri çokça intiharı düşündüğü halde, bir insanın ölüm sürecine bu ölüm koğuşunda şahit olması ve yazarın hayatta kalma savaşını okuyoruz. Bir de acısız bir ölüme bütün hastaların imrenerek bakmasını... Yine, kendisine rol model aldığı, kendisi için hayatındaki en önemli insan olan büyükbabasının ölümü, bunun sonucunda da ilk defa annesiyle yakın bir ilişki kurması, hatta yazarın kitaplarla, edebiyatla ilgilenmeye başlaması da apayrı bir dönüm noktasıydı bence.
Bu arada yazarın doktorlara, tıp bilimine olan öfkesinin sebebini de çok net anlamış oldum bu kitapla.
Çok etkilenerek, gözlerim dolarak okuduğum bir kitap oldu yine.
Thomas Bernhard'ın otobiyografik kitap serisinin üçüncü kitabı olan Nefes'i de dün bitirdim. Yazarın kalemine gerçekten hayranım, betimleme yeteneği ve o iğneleyici anlatım tarzı çok hoşuma gidiyor. Ne kadar kitapların arasına bir zaman farkı koymak istesem de elime bir başka kitap alınca rahat edemiyorum ve hemen bir sonraki kitabına geçiyorum. Nefes'i bitirdikten sonra da anında Soğuk'a başladım. Nefes biraz daha yazarın o dönemlerde yaşadığı acılara yoğunlaşıyor çünkü tam da onun için değerli olan bir yakınını kaybediyor, annesi ile de hiç olmadığı kadar yakınlaştığı esnada maalesef üzücü bir haber alıyor. Aynı şekilde dört yıl boyunca hastanelerde yatmasına sebebiyet veren Akciğer rahatsızlığı da bu kitapta konu ediniyor, aynı şekilde devamı Soğuk da hastalığı üzerine yoğunlaşıyor. Çok beğendiğim ve bana otobiyografik kitapları sevdiren bir seri oldu. Diğer iki kitabını da hemen bitirmek için heyecanlanıyorum.
#OtobiyografikBeşleme~~~ 3.Kitap
Otobiyorafik beşlenmenin 3.kitabi olan ~Nefes~ hastalık anında tam da Nefes'in nekadar önemli olduğunun hastane ortamında hasta ve doktor durumlarının tüm halinin en gerçekçi vaziyeti, hatta umudun kesilmesiyle ölüme terkedilen insanlar dışarıya söylenen sözler ve ortamda yaşanan hayatlar; sahte ve gerçeğin en güzel örneğiydi, çok tanıdık değil mi
Bir nefes ne ifade eder sizin için benim için ey insan kardeşlerim. Hiç ölümle yaşadınız mı? Bir ölüm odasında her an birinin tabuta konulmasına ve demin baktığınız bir insanın 5 dk sonra hemen öldüğüne şahit oldunuz mu? Ve neden bu ölüm odasında olduğunuzu da bilmiyorsunuz. Doktorlarda bilmiyor. Ölüm kokuyor her yer hayat ölüm kokuyor. Bunca ölümün arasında yalnızliklar arasında var mısınız yaşamaya..
Ah Bernhard uzun süredir gözlerim dolmamıştı. Seni her okudukça bir kez daha seviyorum.
Nefes, otobiyografik beşlemenin üçüncü kitabı. Büyükbabasının hastalanıp hastaneye yatırılması ve ardından Thomas’ın da hastalanıp aynı hastanede “ölüm koğuşu”adını verdiği bölümde yaşam savaşı vermesi ile başlıyor. Çok ağır sahneler vardı, gözünün önünde gerçekleşen ölümler çok sarsıcıydı.
Büyükbabasıyla birlikte hastaneden çıkacaklarına inanırken büyükbabasını kaybetmesi, ailesi tarafından bu haberin gizlenmesi ve gazetede görüp öğrenmesi çok üzücüydü. Ama bu ölümün onu annesi ile yakınlaştırması ve annesinin ziyarete gelmesini heyecanla beklemelerine şahit olmak burukta olsa çok iyi hissettirdi.
Lütfen Thomas Bernhard ile tanışın. Acılarına şahit olarak bir yazarı tanımak, çok eşsiz bir deneyim.
Serinin üçüncü kitabı olan Nefes’te Bernhard kelimenin tam manasıyla hastanelerde nefesini geri kazanmaya çalışmasının zorlu zamanlarını anlatıyor. İkinci kitapta bahsettiği hastalığının nüksetmeyle hastaneye yatırılan Bernhard uzunca bir zaman ‘ölüm koğuşu’ adını verdiği yaşlı ve ölümü yaklaşmış hastaların yatırıldığı bir bölüme yatırılmasını ve orada kaldığı süre boyunca birçok hastanın ölümüne şahitlik etmesinin kendisi için ne anlama geldiğini aktarıyor. Thomas Bernhard’ı Bernhard yapan en zorlu dönemlerden biri de bu hastanede yattığı zamanlar yazdıklarına basılırsa… Onsekiz yaşında ölüme bu kadar yaklaşıp, en yakınında her gün duyduktan sonra, bu hastane odasından kurtulmayı isteyerek ve ruhunu güçlü tutmaya çalışarak bu hastalığını yendiğini düşündüğü sırada, başka bir hastanede yeni bir ciğer hastalığıyla karşılaşıyor.
Hastahanede yatarken de dünya edebiyatıyla iyice haşır neşir oluyor ve kendince notlar da almaya başlıyor. Bu süreçte Bernhard’ın yazarlığına adım adım yaklaştığını görüyoruz aynı zamanda.
İlksöz: Hayat dediğin bir nefes: aldın, verdin, aldın, verdin, aldın... veremedin.
.
Otobiyografik serinin üçüncü kitabında, önceki kitapta Kiler'de cenneti bulan Bernhard bu kez cehenneme düşer. Hayatında önemli bir yer tutan, çok sevdiği büyükbabası aniden rahatsızlanıp hastaneye kaldırılır. Bu büyük üzüntü, Bernhard'ın ciğerlerindeki