Nietzsche'nin Son Rüyası
Joachim KöhlerEn Eski Nietzsche'nin Son Rüyası Gönderileri
En Eski Nietzsche'nin Son Rüyası kitaplarını, en eski Nietzsche'nin Son Rüyası sözleri ve alıntılarını, en eski Nietzsche'nin Son Rüyası yazarlarını, en eski Nietzsche'nin Son Rüyası yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
- Beni hatırlamıyor musun?
- Hem hatırlıyorum hem hatırlamıyorum. Bana yakın ama yabancı gibi geliyorsun. Acaba benim kaybolup senin de beni bulmak için yollara düşmüş olman mümkün mü?
Her şey dönüp yeniden başlıyor ve biz bu hayatı yaşadığımız şekliyle bir kez ve defalarca kez daha yaşamak zorunda kalacağız
Bütün hayata sırt çevirmişim rüyamda .
Gece ve mezar bekçisi olmuşum
yukarda, ölümün o ıssız şahikasında.
Tabutlarını bekliyormuşum yükseklerde:
küf kokulu kubbeler zafer simgeleriyle doluydu.
Alt edilmiş hayat camdan tabutlardan bana bakıyordu.
Friedrich Nietzsche
Weimar, 25 ağustos 1900
Bir filozof sürekli olağanüstü şeyler yaşayan, gören, işiten, kuşku duyan, umut eden, düşleyen bir insandır; dışarıdan, yukarıdan ve aşağıdan, kendine has olağanüstülükler ve yıldırım çarpmaları halinde kendi düşünceleriyle vurulan biridir; belki kendisi de yeni yıldırımlara gebe bir fırtınadır; etrafında daima gök gürültülerinin, uğultu ve çınlamaların yükseldiği ve dehşet verici olayların cereyan ettiği meşum bir insandır.