Hayat belli bir düzende akar. İnsan doğar, büyür, evlenir…Bazıları bu döngüden tüneller kazıp bilinmeze açılmaya cesaret eder, bazısı düğün davetiyesi gönderir.
“Hayat belli bir düzende akar.İnsan doğar,büyür,evlenir…Bazıları bu döngüden tüneller kazıp bilinmeze açılmaya cesaret eder, bazısı düğün davetiyesi gönderir.”
Bir aile geleneği olarak sülale fertlerimizden biri ne zaman yüz kızartıcı bir suça bulaşsa muhakkak ona iftira atılmış oluyordu. Ve hepimiz buna inanıyorduk. Başkaları suç işler suçlu olur bizim aileden biri suça karışsa muhakkak arkadaş kurbanı olurdu. Herkes hür iradesiyle hata yapmaya karar verir, bizim aileden biriyse, kesin beynini yıkamışlardır. Bizden biri toplumun kabul etmeyeceği bir şeyi kesinlikle yapmaz, yapmışsa da muhakkak kandırılmıştır; birileri suçu onun üzerine atmıştır. Bütün sülale inanıyorduk buna. Birbirimizin hatalarını görmeden, birbirimizi kusursuz kabul ederek yaşayabiliyorduk bir tek.