Stephen King'in 'Dostluk ve Arkadaşlık' kavramını gerçekten çok seviyorum. Her ne kadar O'yu iki türlü de yendiklerinde bir türlü birbirlerini hatırlamasalar ve hepsi bir araya gelmese de, gerçekten çok sıkı bağları olan arkadaşlıklar yaratıyor karakterleri arasında.
Üzülerek söyelemeliyim ki beni düşündüğüm kadar çok etkilemedi. O'yu (Günümüz Film Uyarlamalarına değinerek söylüyorum) Pennywise olarak ve özellikle örümcek formunda olsun ya da olmasın her zaman bir Palyaço olarak düşünüyordum ve bizim çocuklardan daha çok baskın bir karaktere sahip olacağını düşünmüştüm kitabı okurken.
Demek istediğim; Yetişkin hallerini okurken bir anda anılara dalıp çocukluk hallerine dönüyoruz ya da tam tersi oluyor ve bu durum bir döngü olarak devam ediyor.
Bu döngünün içerisinde Pennywise o kadar çok az varki, gerçekten üzücü bir durum.
Pennywise'in baskın bir karakrer olmasını ve bizim çocukları olduğundan daha fazla rahatsız etmesini ya da daha farklı şekillerde daha farklı insanlara musallat olmasını isterdim.
Bu benim için gözardı edilebilir bir hayal kırıklığı oldu, onun dışında gerçekten güzel bir eser.
