İyi yürekli ama tembel ve üşengeç dostumuz; Oblomov. Küçüklükten itibaren tembelliğe alışmış çiftlik sahibi çorabını giydirmek dahil her işi başkalrı tarafından yapılan bir karakter. Aslında tamamen tembel değil, kafa çalışıyor birçok şeyin farkında. Ama iş yapmamak, harekete geçmemek için beyni çok güzel çalışıyor ve bahaneler buluyor. Oblomov, başına kötü birşey gelmesini istemeyeceğimiz kadar saf ama iyi bir şeyi de hak etmeyecek kadar tembel biri.
Çevremizde ve kendi içimizde de olan Oblomovluğu görüyorsunuz bu kitap sayesinde. Oblomovluk, günümüzün tükenmişlik sendromunu karşılıyor gibi. Bir amaçsızlık, umutsuzluk, hayattan zevk almayış, üşengeçlik, tembellik, bezginlik, özgüvensizlik hali almış başını yürümüş Oblomov’da.
Oblomov'a canlılık katan tek değer aşktı. Aşkı için gerçekten farklı bir karaktere bürünüyordu. Olga adeta hayat vermişti Oblomov’a. Verdiği bu enerji ömrünün sonuna kadar götürecek sanmıştım ben Oblomov’u ama olmadı, tembelliği ve Olga’ya layık olamama korkusu ağır bastı Oblomov’un. Olga’ya biraz uyum sağlayabilse hayat çok daha farklı şekilde ilerlerdi onun için diye düşünüyorum.
Kitapta kendimi en çok benzettiğim kişi Stolts oldu. Kendini iyi yetiştirmiş, sürekli yeni yerler gezen, mükemmeli arayan, çalışkan birisi. Beni bilenler benimde az çok böyle birisi olduğumu söyleyeceklerdir diye düşünüyorum Ştolts, Olga’da aradığı mutluluğu buldu, ben de onun gibi bulabilirim umarım
Çevrenizdeki ve hatta içinizdeki Oblomov'un farkına varacaksınız belki de. Kitap biraz kalın ama kendini okutturuyor, kalınlığı gözünüzü korkutmasın.
Kitapla kalın, keyifli okumalar...
