Tatlı ve sivri dilli Vivian ile öfkeli aşık Dante...
Kurgusu, akışı ve kalemin sadeliği ile o kadar güzel bir kurguydu ki kitaba ve karakterlerine hayran olmamak elde değil.
Vivian; sevimli, sivri dilli ve ayakları üzerinde başarıyla durabilen güçlü bir kadın. Babasının karaktersizliğine tezat harika bir karakteri var ve bu güzelliğiyle Dante'nin kalbini ilmek ilmek işleyip yer edindi. Öyle bir yer edindi ki, kitabın adını da yansıtan öfke kralı Dante'nin bakış açısını ters yüz etti.
Dante; gerçek olmayacak ama belki böylesi seven de vardır dedirtecek düzeyde aşık, öfkeli, kurallarına bağlı ve işiyle evli, akıllı bir adam. Her şeyden önce kardeşine kol kanat germesiyle ve hatalarından ders çıkarmasıyla takdir ettiği belirtmem gerek. Okuduğum birçok kitapta karakter gelişimi sert geçişlerle yansıtılırken Dante için gelişim aslında Vivian'ı gördüğü ilk anda başladı. Bu soft akış şahsen çok hoşuma gitti.
Sevdiği kadın uğruna tüm Russo kural ve yargılarını alaşağı eden Dante'nin kurgu içerisindeki gelişimine hayran oldum keza bu durum Vivian içinde geçerli. İkisinin kimyasını o kadar hoş işlenmiş ki okurken sanki karakterden ziyade gerçek bir kişilikmiş gibi geldiler gözüme. İlişkileri dozunda ve tam kıvamındaydı.
Kai ve Agnes bu hikayede favori yan karakterlerim olurken, en Allah'ın cezası karakter de Francis olarak not düşüldü. Bir baba her şeyi ailem için yaptım kisvesi altında daha ne kadar çirkinleşebilir, bilmiyorum.
Kesinlikle şans verilmeyi hak ediyor.
Tavsiye ederim...
