Uygarlığın sona erdiği, karanlık ve ıssız bir dünyada; bir baba, iki oğul ve bir defter..
Gipi “Oğulların Diyarı”..
İtalyan çizgi roman ustasından post-apokaliptik bir öykü. Bazen, aslında bazen değil, hep. Kitabı okuma sürecimdeki ruh halimi, okuduğuma da bulaştırıyorum. Daha doğrusu, hava durumunun anıları tetiklemesi gibi, o ısı ya da koku, beraberinde başka şeyleri de çağrıştırıyor. Sayfa sayfa bana tesiri farklı oldu, çağrışımım boldu yani Oğulların Diyarını çok beğendim, sinematografik çizimlerini, kısa yazılı anlatımla verilen net hisleri, ki; çok karanlık, çok umutsuz bir öykü ile farklı perspektiflerden, evire çevire farklı farklı öyküler de oluşturdum zihnimde. Distopik ya da apokaliptik bir hikaye oluşturan için, okuruna bunu verebilmek ayrı bir başarı.
İnsan hayatından, temel gereksinimleri azalttığınızda ya da tümden çekip aldığınızda, durum ardılı olarak “ahlaki kurallar yıkılıp” duygusal gelişimi de sekteye uğratıp yoketme noktasına getirdiğinizde “geriye nesi kalır?”.. Bu yaşam koşullarından ötesini bilmeyen, dünyayı bu şekliyle tanımış neslin hali ne olur?Temel soruları üzerinden, zihinsel ve görsel bir ziyafet niteliğindeydi. Satın almasanız, türe yabancı dahi olsanız. (Zira sevmeyenine itici gelmesini de anlarım, hem çizgi roman hem post-apokaliptik) yine de bir kitapçıda karıştırmadan geçmeyin. Tavsiye listeme çok severek aldım.iyi ki varsınız
Dipnot; şiddet öğeleri içerdiğinden ben yaş sınırını uygun gördüm, çizgi roman diyerek kazara çocuklara almayalım lütfen.
