Ölü Kadınlar Memleketi
Burçe BahadırÖlü Kadınlar Memleketi Gönderileri
Ölü Kadınlar Memleketi kitaplarını, Ölü Kadınlar Memleketi sözleri ve alıntılarını, Ölü Kadınlar Memleketi yazarlarını, Ölü Kadınlar Memleketi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Eğer ki bir erkek seni öldürürüm diyorsa, kadın ona inansın.”
Sayfa 279
“Her gazeteyi açtığımda, her televizyon seyrettiğimde her gün bir cinayet… Ölen kadınların tek suçu ayrılmak istemeleri.”
Sayfa 277
Kendi kurduğu hayale aşık olup da kendini bile bile yok eden kaç kadın var dünyada? Şu zifiri karanlığı biraz olsun aydınlatan milyonlarca yıldız kadar...
Sayfa 210
Sen sevgili bulamazsın. Bulursan orospusun. Kimseyi sevemezsin. Seversen kaltaksın. İkinci defa evlenemezsin. Evlenirsen kahpesin. Kocan istemeden bir işe giremezsin. Girersen kevaşesin. İsteseler daha ne çok sıfat bulurlar seni anlatmak için, bilemezsin.
Sayfa 162
Kadının cesuru pek makbul değildir bizim memlekette, epeydir biliyoruz zaten. Ama ilk defa bu kadar kolay canından oluyor kadınlar.
Sayfa 142
Erkeklerin tutturduğu bu düzeni onlardan daha iyi koruyup, sadık birer nöbetçi asker gibi başında bekleyip, kendi hayatımızı kurtarıyoruz… Sanki artık hiçbir kadın hür olmak istemiyor bu memlekette. Bunun cezası şimdiye kadar ayıplanmak, işten çıkarılmak, okutulmamaktı. Şimdi hepimiz içten içe deli gibi korkuyoruz. Artık kanla kesiyorlar cezamızı.
Sayfa 141
Hepsine sorduğum birkaç soru var. "Pişman mısın" bunların arasında en sevdiğim. Biri bile "evet pişmanım; bir insanın hayatına son verdim, ömrünü çaldım" demiyor. Biri bile... Pişmanlar evet ama yakalandıkları için, "işi" tamamlayamadıkları için, bunca zaman cezaevinde kaldıkları ve çocuklarını "o kadının" ailesine bırakmak zorunda oldukları için.
Sayfa 137
Kadınların şanslı olduğu birkaç konu var en azından. Rahat rahat kocalarının, sevgililerinin fotoğrafını bulundurabiliyorlar. Diğer hiçbir kadın o fotoğrafa bakıp edepsiz şakalar yapmaz. Yapsa bile bu kavga mevzuu olmaz. Kocan da amma yakışıklıymış demek başka, ne de güzel karın varmış demek bambaşka mecralara götürür bizi.
Sayfa 134
Didem kimseye karı olmak istemiyor. Didem sadece karı olmak istiyor. Kimseye ait olmak istemiyor. Ben birini sevmeyi sevmiyorum diye düşünüyor Didem. Yoruluyorum.
Sayfa 122
Bizim memlekette erkek olmak da zor ne yalan söyleyeyim. Çocukluktan beri baskı altında büyüyüp, sürekli kendilerini kanıtlamak zorundalar… Hep güçlü olma zorunluluğu, erkekler ağlamaz safsataları, pezevenk misin, ibne misin suçlamaları... Sanki birbirimizi anlayabilirsek, erkekleri de bu saçma sapan baskılardan, önyargılardan kurtarabilirsek bu sorunu çözebiliriz gibi geliyor.
Sayfa 100
Biz zaten, erkekler korusun diye kadının namusunu, kadından sorumluluk beklemez miyiz? Erkek nefsine söz geçiremez belki diye, kadın kendini sakınsın istemez miyiz? Erkeğin yaptığı ve yapamadığı her halt için aslında kadın sorumlu değil midir? Zaten işin sonunda kadının başına patlamaz mı erkeğin başarısı,başarısızlığı, kendi nefsini yakasından tutup tutamayışı.
Sayfa 70
Namusla ilgili en çok baskı uygulayanlar, hep en namussuzlardan çıkıyor. Kendileri dışındaki herkes sinsin, korksun, ezilsin ki, etraf bomboş, tam da dilediğince cirit atabilecekleri hale gelsin istiyorlar.
Sayfa 68
Adam dövmüş, hakaret etmiş ve satmış. Resmen kadını azmettirmiş. “Beni sattığını mahkemede söyleyemedim" diyor. "Beş çocuğum beni izliyordu, babalarını kötü bilmesinler dedim.”
Sayfa 36
Kadın cinsini kırıyorlar. Kadınları boşanmak istediği, başkasını sevdiği, çalışmaya gittiği için kıtır kıtır kesiyor, kurşuna diziyorlar. Biz yine bakkala gidiyor, meyve seçiyor, çorap alıyor, haberlere sinirleniyor, klakson çalıyor, komşuya hal hatır soruyor, dizi seyrediyoruz.
Sayfa 12