Ölüler Nasıl Düşler
Lydia MilletSözler ve Alıntılar
"İnsanlar tutku istediklerini söylediklerinde kastettikleri yenilik hissiydi; güzel olan yerine onaylanmışı istiyorlardı; mücadele yerine dışarıdan bakılınca güçlükle kazanılmış gibi görünen kolay bir zaferdi istedikleri."
Ruhu ruh yapan özlemdir. O olmadan ruh boş kalır, unutulur gider..
Zaman ilerledikçe düzlüklerden dağlar yükseldi, sonsuz sevgiyle mucizeler çoğaldı. O mucizeler hayvanlardı.
Sayfa 230Kitabı okudu
İçerleme denen şey zehir gibidir. İçin için tüketir insanı.
Sayfa 84Kitabı okudu
Peki ölüm ilkmiş, sonmuş fark eder miydi? Diyelim ki bir hayvan, türünün son örneğiydi, mesela bir kangru faresi. Türünün son örneği olduğunu, dünyaya bir daha onun gibi bir fare gelmeyeceğini bilmiyordu. O zaman bu ölümü diğer ölümlerden ayıran neydi ki? Dünya bu kaybı sezer miydi acaba?
Her halükarda belli bir yaşam biçimi, varoluş kütüphanesinden koca bir cilt kitap giderdi. Bunun ardından muhakkak diğerleri de aynı kadari paylaşacaktı.
..bir tek zaman gösterecekti bu kaybı, bir tek zaman gösterecekti dünyanın yüzlerce,binlerce, milyonlarca gizeminin elinden alındığını. Güvercinlerle rakunlardan başka bir şey kalmayacaktı geriye.
Sayfa 164Kitabı okudu
"Ben ruhundan bahsediyorum T. Ne yazık ki ruhun, varlığının özü hep yalnız kalacak. "
"Herkes öyle değil mi zaten?"
Sayfa 103Kitabı okudu
Güzel düşünceler nerede ol olsun değişmezdi. İster türünün son örneği ol ister yalnız kalmakla yüzleş, güzel düşünceler anlamından bir şey kaybetmezdi, hemde hiçbir zaman.
Sayfa 238Kitabı okudu