Yaşar Kemal ve yine Çukurova.
Ne zormuş Çukurova, ne zormuş oranın insanı olmak. Ne zormuş orada at olmak, eşek olmak. Ne zormuş insan olmak.
Pamuk zamanı gelince Çukurova'ya inilir, çevre köylerin tümü pamuk toplamaya iner. Köydeki insanlar pamuk toplamak için ırgatlık yaparlar. O kadar zor zamanlardır ki bunlar çoluk çocuk, yaşlı genç dinlemeden olabildiğince bolcana pamuk toplamak için çalışırlar. Ne kadar fazla toplarlarsa borçlarını biran önce ödeyebileceklerdir.
Bir aile vardır ki çekmedikleri kalmak. Uzunca Ali ve ailesi. Ne gavur anası vardır Ali'nin, yapmadığını bırakmamıştır Ali'ye, demediğini bırakmamıştır. At öldü, ana başladı beddualara. Uzunca ali pamuğa ulaşmak adına iki ileri bir geri gider gelir Çukurova'nın zorlu yollarında.
Babadan oğla geçen bir muhtarlık vardır ki sormayın. Köy içinde yapılanmalar, muhtarın tarafındakiler, Uzunca Ali tarafındakiler. Muhtara karşı duranlar. Her yerde aynı, her yerde aynı zorbalık.
Ortadirek başlarda zorlandığım fakat sonraları yavaş yavaş açılan, yarısından sonra ise bayağı hızlanan bir roman oldu benim için. Yaşar Kemal okumayı hatta bu aralar Türk Edebiyatı okumayı bayağı seviyorum. Araya ufak bir Orhan Pamuk sıkıştırdıktan sonra İnce Memed'e başlayacağım. Kitapta göndermelerden dolayı bayağı merak içindeyim.
Keyifle okumalar.
