İlk kez okuduğum Arjantin'li yazar ve eseri, sade dilinin yanında gerçekliğe evrilme adına yapılan göstergesel anlatımıyla etkiledi beni. Dünyayı değiştirmek isteyen ve duyguları zayıflık olarak gören genç devrimci (26) Valentin ile aşırı duygusal ve eşcinsel Molina'nın hapishanede aynı hücreyi paylaşmaları, gergin başlayan etkileşimin gitgide büyük bir dostluğa hatta sevgiye dönüşmesi. Aralarda zaman öldürmek adına Molina'nın ağzından gittiği filmlerin anlatımı ise, muhteşem betimlemelere örülü ki, sinema (Tv ve sinema üzerine çalışmasından dolayı eserlerinde film tekniği ve sinematografik anlatımın etkileri görülür) boyutundan edebi boyutlara atlanan bu satırlar gerçekten etkileyici. İlk anlatılan 2.dünya savaşı Alman Hitler dönemi yapımı, Fransız şarkıcı ile Nazi subayı aşkını içeren aşk filmi mesela; hem dünya edebiyatında ilk kez açıkça bir Nazi filmini ayrıntılı okuyor oluşum hem de yazın gücünün sınırlarını zorlayışın farkındalığımla, harikaydı doğrusu.
Yeni dostlardan birinin eşcinsel oluşu dolayısıyla, yazar eşcinselliğin tarihini nerdeyse bilimsel olarak Freud'un kuramlarına dek sayfa altı dipnotlarda vermiş. Bu durum ana karakter eşcinsel Molina'ya okurun ısınmasını ve anlamasını daha da kolaylaştırıyor. Zira kitabın da belirttiği gibi, her şeyin bir açıklaması vardır ama hiç bir şey kalıcı değildir...
